Mehriban Vəzir. Bir eşq hekayəsi.
23-11-2024
23-11-2024
11-11-2024
Zamin Hacının sevgi şeirləri
ELƏ BİLİRSƏN
Elə bilirsən ki, yağışdı yağan
Açmısan ovcunu göyün üzünə.
Elə bilirsən ki, sənsiz darıxan,
Baxmaq istəyən var sənin üzünə.
Elə bilirsən ki, küləkdi əsən,
Ürəyin sinəndə yarpaq kimidi.
Elə bilirsən ki, sənindi ömür -
Düşmən əlindəki torpaq kimidi.
Elə bilirsən ki, gecədi düşən,
Baxıb qaranlığa baş sındırırsan.
Elə bilirsən ki, ölmüsən daha –
Başına qoymağa daş sındırırsan.
Elə bilirsən ki, günəşdi doğan,
Ümid eləyirsən – nəsə olacaq.
Elə bilirsən ki, səni çağıran
Nə vaxtsa Allahın səsi olacaq.
Elə bilirsən ki, yuxu görürsən,
Elə bilirsən ki...
Hardan bilirsən?!
Xatirə
("Qaranlıq" silsiləsindən)
...Nəyi istəyirdim, istəyib bildim,
Bəs niyə gözümə göründü axşam?
Günəş qaranlıqda gizlənə bildi,
Hörümçək toruna büründü axşam.
Payız səhərinin sərinliyində
Xəfifcə yellənən yaylıqlar vardı.
Duzlu dənizlərin dərinliyində
Yuxulu, xırdaca balıqlar vardı.
Yağışlar yağardı - çiçək bitirən,
Dəcəllik edərdi sərçə buludlar.
Nə tapan var idi, nə də itirən,
Nə arzular vardı, nə də umudlar.
Mışıl-mışıl yatan düzənliklərin
Yuxusu yamyaşıl otlar olardı.
Ağalar açardı yarpaq əllərin,
Göylərdə qanadlı atlar olardı.
...Mən də dayanmışdım yol ayrıcında,
Səni gözləyirdim... gəlib çıxmadın.
Acından ölürdüm, sən gətirəsi
Dəni gözləyirdim... gəlib çıxmadın.
Niyə xatırladım, niyə, bilmərəm,
Bunlar nə vaxt olub - deyə bilmərəm.