Ev. Hekayə

Ev.

Bizim evimiz buludların üstündə idi. Qapını bağlayıb yatanda, ya da oturanda bilirdim ki onun içində mənə zərər toxunmaz. Bu payız damımızdan da su axmadı. Həmişə axardı. Bu payız heç yağış da yağmadı ki. Mən sevinərdim, evimizin damından yağış axanda ağzımı açardım, udardım onu. Biraz da pis olardim. Niyə küçədə yatanların yağışı çoxdur bizim yağışımız bir iki damcı. Böyük qardaşım narahat olardı, hərdən əsəbləşərdi. Onu heç başa düşmürəm. Bizim öz yağışımız var, öz evimizdən çıxmadan yağışın dadına baxa bilirik. Bunun nəyi pisdir ki… Pis? O nədir ki elə? Sən neçə il yaşamısan dünyanın üstündə, sən bilirsənsə de mənə pis nədir ki elə? Bax sənə deyim mənim kiçik qardaşımın evi yoxdur, küçədə yatır. Hərdən bağçaya gedəndə görürəm onu. Sənə paxıllığım tutur deyirəm. Niyə deyir. Çünki sənin çoxlu yağışın var, bizimkindən lap çox deyirəm. Mən də sənə paxıllıq edirəm deyir. Niyə deyirəm. Çünki sənin evin var deyir. Qəribə deyil səncə də? O yağışını mənə versə, mən evimi ona versəm ikimiz də sevinə bilmərik? Ona deyirəm yağış yağmasa çörək bitməz, pomidor bitməz – mən pomidoru çox sevirəm – ac qalarıq. Mən yağışı istəmirəm demədim ki, mən ev istəyirəm deyir. Burda pis nə var ki? Bilirsən, mənim böyük bacımın gözləri görmür. Qardaşım elə deyir. Deyir ki, o ancaq qaranlıq görür, başqa heçnə. Bacım hər dəfə evimizdəki pərdələrə toxunanda ağlayır. Amma onun gözlərindən qara rəngdə su tökülmür. Yağış suyu kimi ağ rəngdə su axır. Axı o qaranı görür ancaq necə gözlərindən ağ su tökülür dedim qardaşıma. Niyə sən ağlayanda gözlərindən rəngli su axmır dedi. Mən heç ağlamamışam axı. Amma bacım ağlayır. Niyə ağlayırsan deyirəm. Bu pərdələr pisdir, istəmirəm onları deyir. Böyük qardaşım bizə öyrədib. Pərdələr evimizə gün düşməsin deyə var. Günəş gözümüzü ağrıdanda onları örtürük ki qaranlıq olsun. Mən günəşi sevirəm ancaq o hərdən gözümü incidir. Siz günəşi görə bilirsinizsə onu niyə örtürsünüz, əgər sizə lazım deyilsə verin mənə, mən baxaram ona deyir bacım. Biz günəşi görmək istəmirik. Yaxşı mən istəyirəm mənim gözümü çıxarmasınlar qardaşımın gözünü çıxarsınlar, o istəmir çünki. Qardaşım günəş görünməsin deyə evimizi qaranlıq eləyir. Bacım qaranlığı görməsin deyə günəşi istəyir. Qəribə deyil səncə də? Onlar gözlərini dəyişdirsələr ikisi də sevinə bilməz? Burda pis nə var ki? Mən bundan artıq yaşamaq istəmirəm deyir atam həmişə. Anam daha çox yaşamaq istəyir həmişə. Atam öz həyatını anama versə ikisi də sevinə bilməz? Burda pis nə var ki? hüseyn a. 16.04.2014

Qiymət 0/5 (0%) (0 səs)

Digər xəbərlər

Mənim sevimli itim "Bakı"

Ismixan Yusubov. Oxumaq, düşünmək və...

Raşomon yenidən çəkilir

İsmixan Yusubov ƏDƏBİ-ƏBƏDİ ABİDƏLƏR VƏ MƏN. e s s e

Bertran Rassel. “Skeptik esselər”

Şərhlər