Könül Nuriyeva

Çaqqallar və arvadım

(hekayə)

 

1

Pəncərəyə ən çox yaraşan , onun qarşısında durub gözləyənlərdi. Bir ömürdə nəyi gözləmədik ki; dostu, ölən əzizimizi, itən pişiyi, bizə pul atan qonşunu, sevdiyimiz adamı, məhşur olacağımız barədə xəbəri, birdən varlanacağımız lotoreya nömrəsini..Mən də gözlədim, çaqqaları və arvadımı.

Əvvəlcə sıra , səliqə, sahmanla sizə həyatımı danışım.Mən  otuz iki yaşlarında bir kişiyəm. Uşaqlıqdan coğrafiya fənnini sevirdim.Nədənsə hərbçi oldum . Atam mülk üstündə bıçaqlanıb, öldürülüb. Özü də bunu əmim edib. Vur – tut  üç sot  qara torpağa və məhəlləmizdə olan saysız davalara görə bəlkə hərbini seçdim, bilmirəm.Təki evdən uzaqlaşım, anamın  ağlar üzünü görməyim deyə. Məsuliyyətdən qaçan əclafam mən. Hərbi həyatımda da nə zibil desəniz , etmişəm. Arada düşünürəm, əmimin  vicdansızlıq genləri mənə keçib. Əgər bu adda genetika sahəsi varsa.

Arvadım? Hə, var. Sevirəm o ifritəni.Onun haqqında sonra danışacağam. Oğlum da var. Ailəmə o qədər mənəvi , psixoloji əzablar vermişəm ki, ana bəntində oğlum xəstəliyə tutulub. Hər halda başıxarab həkimlər belə dedi. O , bu arvadım da bu sözü bayraq edib , hər gün beynimin ətini yeyir. Hər gün yox ha, hər saat  söyürəm hamını. Atamı, anamı , arvadımı, zəmanəni, sənətimi, hətta Amerikadan dünyaya virus yayan  axmaq alimi.

 Məni yaxşı tanımağınız üçün bir söhbət danışım. Çoxları kimi  özümü əxlaqlı saymıram.  Altdan gizli işlər görüb, üzdən mələk ola bilmirəm. İndiyədək məni belə tanıyıblarsa , bu onların  baxış bucaqlarıdı.  Hə, hərbidə işləyim  beşinci il idi.  Axşam tərəfi, postda qarışıqlıq düşdü,  məlum oldu ki , bir əsgər zorlanıb. Vəziyyəti pisdi, belə sağlamlıq cəhətdən yox , psixoloji gərginlik yaşayır. Əsəbləşdim, mən komandir idim, xəbər yuxarılara  çatsa , batacaqdım.  Hələ birindən qurtarmamışdım. Silah oğurluğu üstündə   yatdığım qadından borc pul götürüb,  məsələni birtəhər  bağlamışdım. Altı min pula görə , gec qaytardığım üçün  qadının mənə yazdıqlarını görsəydiniz, üzümə tüpürərdiniz.

Sütül əsgərlərdi, təzə gəliblər, illərdi bunlarla nə əziyyət varsa çəkirəm. Zorlayanı çağırdım , bir şillə, sərt sifət, söyüş – hadisəni belə sakitləşdirdim.

-Mordasına bax , bunun! Əsəb götürür də adamı.Ölürsən , əəə!?

İnanın  sizdə olsaydınız mənim yerimdə əsəbləşərdiniz. Əli, ayağı, yekəpər  bədəni , özünü qoruya bilmir .Həmişə aciz insanlar məndə qıcıq yaradır.Onları əzildikcə əzmək istəyirəm.İxtiyarım olsa, bir otağa doldurub , yandıraram.

Mən söyürəm, oğlan lal- mat dayanıb. Bir kəlmə desə , onunla sözlə dirəşərdim. Sakit dayanıb , cinlərim başımda oynayır.

-Lalsan əəə?! Necə oldu danış, nöşün ona bir təpik vura bilmədin?

Oğlan dinmir, uşaqlıqdakı davalar gözümün önündən keçir.  Böyüklərin ayaqları altında çabalayıram.Hərə öz hayındadı, kimsə məni görmür.

-Çevril , əə!

Əsgər lal halını pozmayaraq, müti qul kimi  üzünü divara söykəyir.

-Bu bir, bu iki, küçük bəsindi?!

Onu zorlayıram.Sonra da bir təpik;

-Bu haqda , bu gün olanlar barədə ağzından bir kəlmə çıxmasın!

İnsan  niyə belə qorxaqdı?!

 

***

Arvadım müəllimdi. Gözəl qadındı deməzdim,  çox cazibəlidir. Bir təbəssümü var, canın alır adamın. Xasiyyəti ağır, dözülməzdi. Yataq həyatımız demək olar ki, yoxdu. Ona dəfələrlə xəyanət etmişəm. Aylarla tək qoyuram, evə getmirəm. Ağlayır, amma zəng edib harda olduğumu soruşmur. Bilir ki , evə gəlib ağzını- burnunu qan içində qoyacağam. Bir cümlə deyir:

-Uşağım olmasaydı , sənlə qalmazdım.

Getməyə yeri də yoxdu, anası  onun gününü qara edər . Qaynanam mənim xətrimi çox istəyir. Tülkülük  edib, özümü sevdirə bilmişəm. Tülkü demişkən , evimizin ətrafında çaqqallar var , çoxdu .Arvadım deyir ki , illərdi kirayələrdə canım çürüdü, indi də çöllükdə mənə ev aldın. İnsafən haqlıdı, əşşi nə kefimə. Allahına şükr etsin,  camaat  onu da tapmır.

Axır vaxtlar ondan şübhələnirəm. Deyəsən danışdığı var. Gizli xəbərin ömrü qırx gündü deyirlər, öyrənərik.

**

Axşam idi, evə gəlirdim.Maşını qapıda saxladım. Qonşu oğlan mənə yaxınlaşdı, salam-kəlam , işarə filan vurmadı , elə birbaşa dedi ki, arvadın hər axşam üzü çöllüyə tərəf gedir. Mədəni çıxmaz deyə, arxasınca getmədim, izləmədim. Sizə deməyi lazım bildim. Qonşum uzaq qohumumdur. Kişinin oğlu  qeyrət çəkir.  Sağollaşıb , evə gəldim. Arvadım yemək  yeyəcəyimi soruşdu, yox dedim, yaxınlaşıb əzizləmək istədim. Məni itələdi,  tutub qolundan özümə tərəf çəkdim. Dırnaqları uzun idi,  biri sındı və qanadı. O səs- küy saldı , ağladı. Qadın psixologiyasın bilirəm, qabaqdan gəlmişlik edib , qara- qışqırıq salmaq adətləridir.

-Məni söysə də , bu mundar qızının nəyin çox istəyirəm, bilmirəm də..

O bu sözləri eşitdi, gülümsədi. Şübhəli nəzərlərlə ona baxdım. Yox , belə təmiz gözləri olan qadın məni başqası ilə dəyişə bilməzdi. Duyğularında xəyanət edə bilərdi, amma bədənini kiməsə təslim etmək, yox , bu onun işi deyildi.Fikirlər beynimi qıcqırdırdı . Mən özüm də, indiyədək az  qadın bədəni ilə təmasa girməmişdim.Çox idi  və mənasız idi , inanın. Biri  o birindən çıxartdığı səslərə görə fərqlənirdi. Bütün yatdığım qadınlar acizanə təslim olmaq arzusunda idilər. Bu ikrah doğururdu.Fəth olunmayan , ya heç olmasa  mübarizə apararaq, tez təslim olmayan qadın daha maraqlı idi. Hə , indi anladım. Arvadımı elə bunun üçün sevirdim. Ondakı cazibənin sirri bu imiş. Döşlərini sinəmə söykədiyi  ən çılğın yataq səhnələrimizdə belə , ona tam sahib ola bilmirdim. Nə idi bu , başa düşmürdüm. Sığallayırdım,   onu incidən zərbələr vururdum , həmin  o enə bilmədiyim daxili gücünü, qadınlığını , tabe olunmamağı  qıra , əzə bilmirdim.

Qısqanclıqdan dəli olurdum. Bax, burdadı , qollarımdadı. Çoxdan yatmırdıq,  indi  çarpayımın kənarında  pişik kimi yatıb. Nə istəsəm , edə bilərəm.Dalbadal on dəfə cinsi əlaqəyə girə bilərəm, saçlarından tutub sürüyə , döyə bilərəm. Yanını şillərlə  qıpqırmızı edə bilərəm. Sinəsinə tüpürüb , yalaya bilərəm.

Bilərəm, bilərəm. Lakin, əsas nəyi ki, bilməliyəm, onu bilmirəm.

Elə şirin, şirin fısıdayırdı ki..

***

 

-Mən çaqqalardan qorxuram.Deyilənə görə tikanını atır qəfildən adamın üstünə.

-Qorxma , boş şeydi, yalandır.

-Niyə burda ev aldın,   yüzlərlə çaqqal ulayır  burda.Az qala həyətə gələlər.

- Başladı da, kəs daha.

 

***

 

 Adətən , hərbi hissə evimə yaxın olduğu üçün saat 12-də evə gəlirdim. Kimsə mənə zəng edib , niyə işdə yubanmağımı soruşmurdu.Arvadım həyatı boyu , birdəfə belə məni qısqanmadı.Hardasan deyə  ismarıc yazmadı. Nə qədər , alçaq təbiətli biri olsam da, mənim də qayğıya möhtac duyğularım var. Bəlkə  hər kəs mənə sərt divarlar hördüyü üçün  belə oldum. Belə daş ürəkli,  eyiblərimi xor görməyən, arvadımı adam yerinə qoymayan,  anamı illərlə axtarmayan,   zorlanmış oğlanı bir də zorlayan ..Bəlkə mən bütün dünyadan uşaqlığımın intiqamını alırdım. İçimdəki əzrayılın kiçik forması hələ indi yetişirdi?

Daha ağılagəlməyən alçaq işlər üçün beynimdə planlar hazırlayırdım? İlan olub hamının boynuna dolanıb , öldürmək haqqını özüm özümə nə vaxt vermişdim? Ən haqsızlıq etdiyim qurbanım arvadım olacaqdı bəlkə?

Hə, onu deyirdim axı, saat on ikidə deyil, doqquzda evə gəldim.Otaqlara baxdım , yox idi. Hava qaranlıq, hara gedə bilərdi?

Küçəyə çıxdım.Bizim evdən  üzü yuxarı atçılıq ferması yerləşirdi. Qarşısında  balaca, qapısız  daldanacaqlar tikilmişdi. Yayda  işçilər orda günəşdən qorunur, çay içirdilər. Ora yaxınlaşanda:

-Söz vermişdin, canım, olmayacaq demişdin.

- Ay blin, o boyda yolu gəldim, heç nə edə bilmədim.

Bu və buna oxşar kəsik- kəsik sözlər eşidilirdi. Qadın səsi məni dəli etdi, o idi , arvadımın zərif səsi. Yuxuda olduğumu zənn etdim.Hündür boylu, doxsan beş kilo çəkisi olan adamam, bədənim tir- tir əsirdi.  Bilirəm, inanmayacaqsınız,  kim olsa orda oğlanın da, arvadının da başını kəsərdi. Maşınımda bıçağım vardı. Cavanlıqda rus arvadım hədiyyə vermişdi.  Öz qadınımla ailə qurub  , onu burda qoymuşdum. Rusiyaya kef çəkməyə getmişdim və rus qadınla evlənmişdim.  Mənə əla baxırdı, hər gecə masaj edirdi ,  ayaqlarımı isti suya qoyurdu  , seksə də heç vaxt etiraz etməzdi.  Axırda dilə gəlib dedi ki, bəsdi , u menya yara  budet. Gülürdük. Heyf deyil əcnəbi qadınlar, stolda elə qamətli otururlar ki, qarşında da  dadlı rus şorbaları. Bizimkilər deyingən , seks deyəndə elə bil canları çıxır. Deyən lazımdı ki, nə çürüdürsünüz?!

Mən niyə gic- gic xəyallara , keçmiş xatirələrə dalmışam? Orda  üç metr kənarda arvadım  yad kişiylə    pıçıldaşır, mən isə  axmaq durumdayam. Evə qayıtdım. Yox , evə girmədim. Maşına oturub , işə getdim.

 

***

Kişi ən kiçik şeylərdən sına bilir, tikə- tikə, çilik- çilik.Baxmayaraq ki, arvadımın olduğu duruma onlarla qadını salmışam; liftdə, ayaqyolunda, hərbi kazarmanın  yemək stolunda, televizor dükanında.

Dəli oluram, deməli , qancıq, o məsum siman aldadıcı imiş? Demək buna görə, məndən uzaq gəzirdin. Bıçağı əlimə alıram, yerə qoyuram, yenə götürürəm.Başımı divara çırpıram;

-Məni kiminləsə əvəz etmək?!!

Bağırıram, ola bilməz bu.Sən mənim mülkümsən , bunu edə bilməzsən  , mən edərəm, sənə olmaz – bu cümlələri  dəfələrlə təkrar edirəm.  Telefonuma ismarıc gəlir, borc  aldığım qadındı , yenə gülləri düzür ora, ağzına gələni yazır.

Gecə saat üçdür,  ağlımı itirəcəyəm. Evə gedirəm. Arvadım yatıb. Üstündəki adyalı kənara atıram.  Qırmızı güllü yay donunun ətəklərini qaldırıram .

On bir dəqiqə sonra , döşəmənin üstündə ayaqları qan içində uzanan mənim arvadımdı. Hələ  onu sevdiyimi düşünürəm. Səsi çıxmır,  qışqırmaqdan , mənə müqavimət göstərməkdən halsız olub. Niyə qan olduğunu anlamıram, bakirə deyildi ki bu..

Evdən çıxıram, onu  ürəyim istəyən kimi, lazım olan kimi zorlamışam. Söymədən, səbəbini demədən.Zorlamaq üçün səbəb lazımdırmı biz kişilərə?! Yeganə və paslanmayan silahımız , çətinlikdə , çarəsizlikdə gücümüz çatam ən əlverişli üsul budur.Səbəbi düşünmürük, nəticə bizi maraqlandırmır.Çox sonralar bilirəm və onu da həkimin verdiyi  kağızda oxuyuram ki,  ilk doğuşunda ev şəraitində olduğu üçün   vaginasında zədə olub, əməliyyat olunmadığı, müalicə  edilmədiyi üçün, mənim vəhşiliyim ucbatından arvadım o gecə o vəziyyətə düşüb.

 

***

 

Siz vaxtın əzab olduğunu bilirsiz?Ötməsini istəyirsən, ötmür.Xəstəlik kimi ağırlaşır vaxt. Boynundan asılır. Dünya darlıq edir adama.  Evə, küçəyə sığmırsan. Göz önündə nə görürsənsə, sənə  mənasız gəlir. Həyat rəngini  itirir.  Bircə , sevdiyin qadının səslərini eşidirsən. Gah oğlanla pıçıltıları , gah zorladığımda  bağırtıları şəklində. Qulaqlarını tutma, faydası yoxdur. Etmisəm bu zorakılığı. Soruşmadan, susaraq.

 

                                                                                                  2

 

Bir neçə gün evə gəlməyə üzüm gəlmirdi. Ürəyimin dərinliyində, etdiyi hər şeyə rəğmən, onun qarşısında özümü xəcalətli hiss edirdim. Nə qədər inanılmaz görünsə də, həyatımda olan saysız qadınlara baxmayaraq, arvadımı çox istəyirdim, bəlkə də sevgi idi. Düşünürdüm ki, mən kimi əclaf xasiyyətli biri sevə bilməz. Bu anamın daimi danlağı idi:

-Sənin insanlıqdan xəbərin var?! Heç kimi sevə bilməzsən, adam deyilsən sən. Murdar qandan yaranmısan.

Hələ üstəlik, əsəbləşib dini motivlər də qatırdı:

-Yezid suyu kəsən gün, inamlarımızı susuz qoyan gün gəlmisən dünyaya.  Ona görə dini boş sayırsan. İmam, peyğəmbərin cəddinə inanmırsan!

Deyirdim, başa salırdım ay ana, sən hardan bilirsən ki, 29 avqust  Yezid suyun qarşısın kəsib. Gülməkdən uğunub gedirdim. Amma, hər halda anamın söyüşləri, danlaqları mənim psixoloji vəziyyətimə zədə vurmuşdu. Özümə qarşı inamsızlığı valideynlər toxum halinda beynimizə əkən ilk  bağbanlardı. Sonra məktəb, sonra məhəllə, sonra dostlar, daha sonra tam cəmiyyət bizi nevrotik, psix, əsəbi, dəli edir.  Bütün dəliləlirin isə ağıllı baxışları olur. Və mən onlara baxmaqdan çox qorxuram. Çünki orda saflıq görürəm. Mən öz saflığımı, əgər o az da olsa qalıbsa, ya əvvəlcədən vardısa, çox gizlində saxlamışam. Dəli olmağım üçün..

**

Evimizin ətrafında çaqqallar yenə ulayır. Tikanları həyəti  dolduran bu heyvanları  yığışdırmaq mümkünsüz görünür. Mən uşaqlıqdan onlarla böyümüşəm.  Toyuqları boğub aparmaqları dəftərlərimin ən maraqlı inşası idi.  Ağlı, qaralı tikanlarını əlimə alanda, özümü qədim lələklə yazanlar kimi hiss edirdim. Dəxilsiz olsa da.

Bu gecə daha çoxdurlar. Ulayırlar..

Mən heyvanların bədbəxtlikləri hiss etməsinə inanıram.  Arvadım asta addımlarla otaqları gəzir. Paltarları səliqəyə  salır, otağı tozsoranla təmizləyir, oturur, yenə mətbəxə keçir, yuyur, bişirir. Dincəlir, yenə işə başlayır. Tez -tez oturmağından hiss edirəm ki, son hadisələr onu fiziki deyil, mənəvi olaraq yıxıb- sürüyür. Mübahisə etmir, nə desəm yerinə yetirir. Susqunluğu otaqları da, məni də üşüdür.  Elə hesab edim ki, onu zorlamamışam, heç bir baş verməyib, onun fısıltılarını yad kişiylə eşitməmişəm. Nə dəyişəcək ki?!

Onsuzda mənim indiyədək etdiyim alçaqlıqlara görə onunla aramız sərin idi.

Qapıya daş atılır.  Pəncərə qarşısındakı divanda əyləşməsəydim, yəqin ki eşitməzdim. Televizora da baxmağa həvəsim yox idi, söndürmüşdüm.  Özümü eşitməməzliyə vururam.  Arvadım yoxdu. Aradan sıyrılıb çıxıb, ilan qabığından çıxan kimi. Qadınları ilana bənzədirəm. Ayağını basdın ki, zəhərli,  tumarladınsa, boynuna dolanan. Bu itin qızlarına nəvaziş göstərməli də deyil, əl çəkmirlər. Həyatım boyu o qədər sarmaşıq qadınlarla rastlaşdım ki. Etiraf etməliyəm, hər biri maddiyyat üçün deyil, məhz sevdikləri üçün də ilan olub, boynuma dolanırdılar. Məndə şeytan tükü vardı. Bir kərə  görüşdüyüm qadın məndən ayrılmaq istəmirdi. Hədiyyələr verməkdə həmişə əliaçıq idim. Bunu sevərək edirdim. Sevinən qadın gözləri məni ekstaz halına salırdı. Eqomu yedizdirdiyimi hiss edirdim.

Onların indi görüşdüyünü bilirəm. Birlikdədirlər,mən aciz durumda qalmışam. Onun telefonu sındırdım. Axmaqların etdiyi kimi etdim. Ürəyə hökm etmək mümkün olmadığını  çox oxusam da, mənasız cümlə hesab etdim. Zorlamaqla qadın təbiətinə gücümü göstərdim. Bu özümün özüm qarşısında alçalmağım idi. Özümü zorlamışdım.. Döşəmədə inildəyən qadın səsi ruhumdakı aciz kişinin ağlaması idi.

**

Onlar indi birlikdədir. O qapıya daş atdı, bu köhnəlmiş işarə olsa da, sevənlər üçün təzə idi.  Qadın susqunluğu ilə mənə meydan oxumuşdu. Nə edə bilərdim? Döymək?

Hə etdim, sonra?  Bir dəfə, iki dəfə, sonra?!  Siz intelektual, sevilməyən, gücü penisinə çatan, qulağının dibində arvadı sevişən kişi görmüsünüz?! O kişinin durumu uzaqdan ,,boşa, rədd olsun” kimi görünür. Əgər o kişinin ürəyində arvadı hələ də böyük yer tutursa, necə?

Uzun müddət düşündüm. Bu bəlkə də istək deyil, mənim ona istəyim deyil. Ona qarşı sevgi adlandlrsam da, bu özümün sayılmamazlığı ilə barışmamaq olmasın? Bu dərəcəsiz eqo olmasın?

 Daxili ,,mən” imin  tələbatıdı, bilirəm.  Özünə inamsız olan əksər insanların etdiyi kimi, mən də belə düşünürdüm:

-Niyə məni sevmir, niyə başqasını seçib? Nəyim əskikdi, pulum var, penisim ölçüsünə qədər əla, boyum- buxunum, dil qabiliyyətim, əliaçıqlığım. Hansı səbəb var ki, məni bəyənmir. Əziyyətlər vermişəm?  Əşşi, nə olsun. Qadın onu incidəni sevir. İş yerim, nüfuzum var. Qadınlar məndən ötrü ölür. Niyə evimin içindəki qadını ram edə bilmirəm?  Hələ yatağımızı bölüşdüyümüz illərdə , seks vidyoarını hər gün izləyirdim. Sırf arvadıma görə. Ona ağlıma gələn, gəlməyən bütün seks cazibədarlığını yaşatmaq üçün..

Əsəbləşirəm, dəli oluram. Mən bu qadının qarşımda əyilməyən qürurunu əzmək üçün, hər onun mənə etirazından sonra, gecə ilə gedib, ən bahalı otellərdə, qara qəpiyə dəyməyən qadınlarla vaxt keçirmişəm.  Bunu ona bildirmişəm, dolayı yollarla.  Şəhərin ən bahalı qəhbələrinə boş yerə pullar tökmüşəm. Hər dəfə seks zamanı, sanki arvadımla olmuş kimi, içimdəki əsəbi o qadınlara tökmüşəm. Vəhşiliyimin həddi- hüdudu olmayıb. 

Başımı divara vurmaq istəyirəm. Əsəbdən gözlərim görmür. Həyətə düşürəm. Küçə qapısını içəridən bağlayıram. Bilirəm, onlar yenə  mehtərlər üçün tikilən yerdə birlikdədirlər. Arvadımın iri gözləri sevgiylə ona baxır.  Dəli olacağam..

Soyuducunu açıram,  çay stəkanını araqla doldururam,  başıma çəkirəm.

Çox içdiyimi sonralar biləcəm, bir necə gün sonra. Huşum gedib, ya aşırı alkoqolun təsirindən mətbəxdə yerdə uzanmışam demə.  Hardasa saat gecə dördə yaxın ayılıram. İlahi, bu nə işdi?!

Çaqqalları belə ulayan, çığrışan görməmişəm, eşitməmişəm. Çaqqal vəhşi heyvan da olsa,  ailəsinı xətanət etməz. Heç vaxt! Biri ilə ömrü boyu, o ölənə kimi yaşayar. 

Qadın səsi gəlir, Hə, hə.. indi yadıma düşdü, mən onu bayırda qoymuşam axı.  Yaxşı eləmişəm, cəzasıdı çəksin.  Hər şeyi  xatırlayıram,   sürünərək gedən ilanı da. İlandı qadınlar! Həyatımıza dərman təsirli zəhər qatanlar. O zəhər bizi öldürürsə,  demək ki, dozasını artıq verməsinə səbəb bizik, biz kişilər. Niyə mən daima özüm- özümlə filosofluq edirəm?!

Axı küçədə, düz qapının ağzında qadın və çaqqal səsləri  getdikcə yüksəlir. Caqqal da zibil heyvandı. Səni qaranlıqda tək gördüsə, düz boynuna hücum edəcək. Yazıq arvadım bunu hardan bilsin, o şəhərdə böyüyüb.  Ona deməyi unutmuşam ki, çaqqal görəndə böyük hərəkətlər et, məsələn dizinə vur, köynəyini yellət, əl çal. Düz gözlərinə bax, arxaya asta- asta çəkil.  Demədim ki, bunları ona heç vaxt. O isə  qorxurdu, şikayərlənirdi, başqa yerdə ev alaq deyirdi.  Ayağa dururam, səndərləyib yerə yıxılıram, yenə dururam. Ay Allah niyə ona demədim ki, caqqal gələndə heç vaxt qaçma. Arxanca gəlib , səni o dəqiqə boğar. Həddindən artıq sürətlidir, çox sürətli.   Həm də onlar sürü ilə hücum edir axı.  Ailəsini qorumaq üçün belə edirlər...

 

 

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5