Səkinə Qərib. QORXULU HEKAYƏ Hekayə

Səkinə Qərib. QORXULU HEKAYƏ

QORXULU HEKAYƏ

 

Gecənin bir aləmi elə bil kimsə üzümə işıq saldı. Yerimdən dik atıldım. Bu an işıq yox oldu. Üzümə su vurmaq üçün vanna otağının qapısına yaxınlaşdım. Elə bil içəridə kimsə gülürdü. Qulağımı qapıya yaxınlaşdıranda səs daha da güclənirdi. Qapını açdım və budur,boğazından tavana iplə asılmış qadın, amma üzünü görmürdüm. Həminki gülüş səsiylə bədənini yelləyərək üzünü yavaş-yavaş mənə çevirir. Amandır, bu nədir belə?!... Qan içində, cızıq-cızıq sifət və bərəlmiş gözlər. Gülüşü getdikcə güclənir, nəfəsi kəsiləcək kimi gülürdü. Təəccüblü və təlaşlı halda ona baxırdım.  Kimdir bu?..Burda nə işi var?...Nəyə gülür?...Amma heç birini ondan soruşa bilmədim. Elə bu vaxt o bərkdən ağlamağa başladı. Necə ağlamağını sadəcə görmək lazım idi. Gözünün yaşı üzündən axan qana qarışıb üzü aşağı axırdı. Ona yaxınlaşmaq istəyirdim və təəccüblü, şaşqın olsam da qətiyyən ondan qorxmurdum. Tam yaxınlaşdığım anda dəhşətli bir qışqırıq vurub yox oldu.  Bundan sonra mən özümə gəlmək üçün üzümə su vurmaq istəyəndə sudan qəribə bir qoxu gəldiyini hiss etdim. Elə bil qanla qarışmışdı su. Hə, qanla qarışıq su qoxusu gəlirdi. Artıq özüm də hiss edirdim ki, nəsə paranormal hadisələr yaşayıram. Suyu bağlayıb üzümü sildim və işığı yandırmadan eyvana keçdim. Eyvan qaranlıq idi, ona görə də işığı yandırmalı oldum. Yenə o qadın. Eyvanın tavanında boğazından iplə asılı vəziyyətdə, bu dəfə üstəlik biləkləri kəsilmişdi və qanı damcı-damcı yerə tökülürdü. Mən nə edəcəyimi bilmirdim, ona kömək eləmək və ya burda nə işi olduğunu soruşmaq istəyirdim, amma yerimdə donub qalmışdım. Gülə-gülə biləklərinin qanını uzun paltarına sürtürdü. Eyni hərəkəti təkrarlayırdı. Qəfil əlini boğazındakı kəndirə atdı. Kəndiri çox rahat boşaldıb boğazından çıxardı və cəld hərəkətlə yerə düşdü. Mənə tərəf gəlməyə başladı. Geri-geri çəkilib divara dirəndim. İndi qadın gülmürdü, amma buna ağlamaq da demək olmazdı. Üzündə ifadə olunmayacaq qədər qəribə mimika var idi. Mən qışqırmaq istədim, sonra bir anlıq gözlərimi yumdum, yenə açdım, yenə qışqırdım, səsim çıxmırdı və o mənə tərəf gəlməyə davam edirdi. Kəndirin halqa hissəsini başımdan keçirib məni boğmağa başladı. Mən əllərimi onun çiyinlərinə qoymaq istədim, əlim havaya keçib yerə dəydi. Ondan qurtlmaq üçün çapalayırdım və bərkdən qışqırdım. Öz səsimə ayıldım. Yorğanı üstümdən atmaq istəyəndə, əlimə ilk keçən boğazıma dolaşmış qulaqcıqlar oldu. Boğazım gömgöy idi. Gördüyüm isə yuxu. Su içib əl-üzümü yumaq üçün vanna otaqının qapısına yaxınlaşdım. İçəridən qorxunc gülüş səsi gəlməyə başladı............

Qiymət 3.65/5 (73%) (20 səs)

Digər xəbərlər

RƏHMAN BƏDƏLOV. BİR DƏ MİLLƏTİN GÜLÜŞÜ HAQQINDA

Bəstəkar Ayaz Qəmbərli ilə müsahibə

Mənim sevimli itim "Bakı"

Xancan Kərimov. Varlıq və Yoxluq arasında. Romandan parça

Ernest Heminquey. Miçiqan. hekayə

Şərhlər