Məni bağışlama...

Bağışlananlar günahkar qalır həmişə.
Bir kəpənək ömrü istəyirəm təbiətdən
səni təzədən unutmaqçün...
Bu dünyada bacardığım ən asan şeydi unutmaq,
ən əla sənətdi unutqan olmaq.
Səni heç vaxt sevmədim...
Bilirsən, peşəmə yaddı,
Təbiətimə yaddı.
Nədi axı sevmək?!
Məncə, yalnızların uydurduqları
quru bir addı!
Bir payız axşamı istəyirəm,
bir də o bolsulu çayın sahilini.
Yeni bir doğuluş istəyirəm
yad bir bədəndə.
Bu dəfə dünyanı eyninə almayan sərxoş bir rus,
ağıllı bir çinli
və ya döyüşkən bir monqol
olmaq istəyirəm.
Yad bir bədəndə bu həyatdan
yenidən bezmək istəyirəm.
Səni heç vaxt sevmədim...
Klassik hisslərdən başqa
yeni nəsə doğulmadı.
Mən zatən çox arzusu olan biri deyiləm,
sevinməyə səbəb də axtarmıram.
Mənim yalnızlığım elə qibtə ediləsidir ki,
aldığım gündən geri qaytarmıram.
Mənə o çayı anlat....
Sibirdən danış azca.
Sevmədiyin...
Soyuğu adam unutduran Sibirdən...
Mənə insanları ovutduran Sibirdən...
Bir vaxt mən məcbur idim orda doğulmağa,
orda qalmağa...
Amma indi...
İndi nə qədər arzulasam da,
gedib çata bilmirəm
Amurun sularına dalmağa...
Səni heç vaxt sevmədim...
Bu diyarı sevmədiyim kimi...
Səni adam kimi sevdim,
səni atam kimi sevdim...
Mənə söz vermişdin.
Söz vermişdin Amura aparacağına.
İndi Amur elə təkdi ki...
Məni elə gözləyir ki...
İçimdəki ağrını hiss edərkən
o bol suyu elə öləziyir ki...
Qoymayın suyu qurusun.
Adam ölsün, Amur ölməsin!
Aşıb-daşsa,
insanlardan sədd qurun!
Ölmək dəmidir, adamlar,
məni Amura çatdırın...

04.04.2014.

Yalnızlığın türkçesi

Beni sevmeseniz de olur,
çocuğumu sevin ama.
O kadar masum ki...
Masumluğunda boğulacak sanki...
Bu bebek tanrının lütfudur belki,
belki de cezası.
Bu bebek o tanrı denilecek şeyin hayatıma atdığı
silinmeyecek imzası.
Ben annemin yokluğunun ilk gününde büyümüştüm.
Yani doğduğumda.
Hiç çocuk olmadım.
Yemek yaptım,
babamın ayaklarını yıkadım,
erkek sevdim,
çocuk doğurdum.
Hiç sevilmedim, hep seven taraf oldum.
Bi de hasta bakıcısıydım.
Dedemin kirli çorapları bana iyi kokuyu
ve başka bir hayatın var olduğunu unutturmuşdu.
İlk erkek ilgisinden o kadar şaşırmıştım ki,
kendimi teslim etdim gelicek mutsuzluğuma...
Seviştiyim tüm erkekler bir günlük sevdi beni,
canımı acıtdılar, masumluğumu çaldılar.
Şimdi elimde bir kırmızı kadeh,
dünyanın hangi bucağında olduğumu
hatırlamaya çalışıyorum.
Kitaplara büyük bir merakım vardı,
ama hiç okumadım, okuyamadım.
Kitap sayfalarıyla hep sobayı yaktım
babamın ve hasta dedemin isteyi üzerine.
Hiç yakmak istemedim aslında
kalbimi yaktıkları gibi.
Harfları bilmediyimden
kitaplardaki resimleri okumaya çalışıyordum.
Neden uzun-uzun baktığımı da anlamıyordum,
Ben o zaman “saadet” sözcüyünü bile bilmiyordum ki,
kitaplarda arayim.
Ben bir anneyim-
yavrusunu sokaklara emanet eden anne.
Belki beni affetmezsiniz,
Ama kendine göre sebepleri olan biriyim.
Sebeplerim kayb etdiklerimi geriye getirmeyecek biliyorum,
Sebeplerim tesellim.
Ben öldüyümde de mutsuz ölüceyimi seziyorum.
Yalnızlığımda kendi gözlerimi kapayacak kendi elim...
Bana şair diyolar bazan,
Ama... ben hayatımda hiç şiir yazmadım,
Şiir gibi yaşadım sadece...

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5