Nərmin Kamal

“Skuçnaya politika"

İl yarımlıq fasilədən sonra on günlük Bakıya döndüm. Çamadanımı evə qoyub küçəyə çıxdım. Ağa Nemətulla küçəsində gəzməyə başladım. Hər şeyin olduğu kimi qaldığını, yoxsa dəyişildiyini maraq edirdim.

Özümü ara küçələrə vururdum, binaların altında yerləşən, üzərində “Açıqdır-Otkrıto” yazılmış çirkli bərbərxana və dərzixanaların, xırda kafe və dükanların qarşısından keçirdim.

Yanımdan cüt-cüt ötən adamların söhbətlərindən çoxlu sözlər və cümlələr uçuşurdu, hamısının məzmunu bir idi: “Dörd dənə reys yüz manat, pisdir?”, “Onun obyekti”, “Mənə bir qəpik xeyri yoxdur”, “Axşamüstü qırx beş manat gətirməlidir”.

Küçədən keçən bir kişi isə asta səslə “Zontik, zontik” – deyirdi; yox, o, çətir satmırdı; mənim bir əlimdən bağlı çətir sallanmışdı. Nə edəcəyimi bilməyib bir marketə girdim. Orda satıcıyla alıcı dalaşırdılar.

Biz NİDA-çı gənclərin məhkəməsi gedən ünvanın yanından keçirdik.

On gün ərzində bir çox yerdə, kasıb və zəngin insanların evində qonaq oldum. Kasıbları iş və pul həşirində gördüm. Onların yeganə əyləncəsi mobil telefonları idi.

Cürbəcür qısa audio və videoları bir-birilə bölüşüb saatlarını keçirirlər.

Bir də görürsən, birinci kimin kimə salam verməli olduğu kimi məsələləri həll edə bilməyib bir-birilə dalaşırlar. Yollarda maşınlar necə tıxaclara düşüb qalırlarsa, insanlar da sadə məişət hadisələrində elə ilişib qalırlar.

Azərbaycanda pul problemini özü üçün həll etmiş, çörək və sirk vəziyyətindən zövq alan insanların əksəriyyəti bu gün ezoterik ədəbiyyata qurşanıblar. Belə adamlardan birilə görüşdüm.

Avtomobilindəki radioda kədərli mahnı səsləndi, o, tez kanalı dəyişdirdi, növbəti kanalda bir əcnəbi müğənninin ölüm hekayətindən danışılırdı, o kanalı da tez dəyişdirdi.

Hər vəchlə həyatdan gələn xəbərlərdən qurtulmağa çalışır, deyirdi ki, bu haqda kitablar oxuyur, neqativ informasiya bulaşıcıdır. Nəinki pis xəbərlərdən qaçır, hətta tutqun mimikalı üzlər görəndə gözlərini yayındırır.

Kasıblar, bədbəxtlər və uğursuzlarla ünsiyyətin onu kasıblaşdıracağını, bədbəxt və uğursuz edə biləcəyinə inanır.

Öz əmlakının və öz xoşbəxtliyinin mövcud olmayan hüquqi sabitliyini bu yolla əvəz etməyə, bu yolla təmin etməyə çalışır. Biz NİDA-çı gənclərin məhkəməsi gedən ünvanın yanından keçirdik.

Orada təxminən əlli nəfər toplaşmışdı. “Skuçnaya politika” - mən heç bir cinayət törətməmiş gənclərin 6-8 illik azadlıdan məhrum edildiyini mızıldananda o, belə cavab verdi.

Qulaqlarını və gözlərini ətrafda baş verənlərdən qorumağa çalışan belə insanların fonunda dirəniş və qətiyyət göstərənlərə necə qəhrəman deməyəsən.

Doğma şəhərimdən beş gün keçməmiş bezdim və bir tanışımın dəvətilə İsmayıllıya getdim.

Rayona çatıb bir stəkan çay içən kimi ev yiyəsi sevinclə dedi ki, dağların başındakı Tağlabiyan (gərək ki, adı beləydi) kəndinə yol çəkilib.

Evin o biri qonaqları yer-yerdən dilləndilər: “Nə yaxşı!”, “Axır ki, o yolu düzəltdi icra hakimiyyəti?” Ev yiyəsi cavab verdi ki, yox, icra hakimiyyəti etməyib, mənim qardaşım həmin kəndin icra nümayəndəsidir, əgər icra hakimiyyəti etsəydi, biz bilərdik.

“Bəs onda kim çəkib yolu?” – evin o biri qonağı soruşdu. “Vallah, hərə bir söz deyir. Biri deyir, özü burdan olmayan bir adam çəkdirib. Başa düşmürük, o adama nə düşüb, nəyə görə Tağlabiyan yolunu düzəltsin ki. Biri deyir, prezidentin qızı o kəndin yanındakı pirə gəlibmiş, o qız çəkdirib yolu.”

Belə bir müzakirə gedirdi. Sanki real həyat deyil, dramaturq əli dəymiş səhnə idi.

Bakıya qayıdandan sonra hər hansı teatra getmək arzusuna düşdüm. İstədim ki, ailə üzvlərimlə birlikdə gedim və səfərim belə tamamlansın. İnternet-afişadan iki tamaşa seçdim.

Ancaq heç bir teatrda onlayn bilet satışı sistemi yox idi, iş günü heç bir teatrda telefonlara cavab verən də yox idi. Gərək bilet almağa ayaqla gedəydin.

Bu isə mənə çox çətin göründü, çünki Bakıda elə bir vəziyyət var ki, insan artıq dəfə küçəyə çıxmaq istəmir.

Bir nəfərsə məsləhət gördü ki, yalnız Heydər Əliyev mərkəzindəki hansısa tədbirə gedim, çünki orda onlayn bilet satışı var. Bir gün sonra getmək vaxtı yetişdi, çamadanımı və çətirimi götürüb ağır təəssüratla Bakını tərk etdim.

Mənbə: www.bbcazeri.com

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5