Sənin sağlığına içirəm Rəşo! Şeir
(vicdan məhbusu dostum Rəşadətə)
Rəşo! Əziz dost!
biz ki and içdik zülmün divarlarını yıxmağa
və şərin ayaqlarına yıxılmamağa
susmaq da bir cür yalan danışmaqdır
dedik susmamağa and içdik
and içdik son nəfəsimizəcən həqiqətləri hayqırmağa
qollardakı qandalları dillərdəki qıfılları qırmağa and içdik
Rəşo! Əziz dost! nə qədər şərablar içmişdik
hər damlasında andımız vardı
zatən biz içdiyimiz şərablardan deyil
içdiyimiz andlardan sərxoşduq
yenə qarşımda şərab durur,
əziz dost,
yenə sərxoşluğum başıma vurur...
bu andı da sənin sağlığına içirəm Rəşo!
and içirəm
hər zaman Günəşə baxmağa
hər zaman qaranlığa kibrit çaxmağa
Rəşo!
Dəmir barmaqlıqlar ardındakı dost!
Bağışla
indi mən sənə
Satılmamaqdan
Sınmamaqdan
susmamaqdan başqa
heç nə ilə kömək edə bilmirəm
başqa heç nə gəlmir əlimdən -
mən indi ordan çıxdıqda sənə
tüpürməyəcəyin bir üz
yenə bir dost kimi sıxa biləcəyin
bir əl saxlamaqla məşğulam
hə, bir də sən gələnə saxladığım
köhnə bir ümid var:
“yaxşı olacaq!”
Rəşo!
Əziz dost!
indi bacardığım budur ancaq
amma sənə bu qədəri az gəlirsə
Və
əsl dost
bundan da artığını bacarandırsa, bağışla!