10-10-2025
                                                    24-08-2025
                                                                    
                                                            
Məsumə Əhədova (Mahadova)
Haray
Gecənin qüsurları örtən qaranlığında
 pişik miyovultusu uşaq ağlamasını xatırladanda
 Çöldən gələn haraya oyanarsan,
 üşənərsən çarpayından qalxmağa.
Zibil yeşiyindən bir körpə çıxar o səhər,
 bir pişiyin cansız bədəni uzanar yolda
 Zülm insan donunda dolaşıb küçələri
 mışıl-mışıl çarpayında yatdığında.
Әsirgədiyin kömək insan olub, dikilib qarşına.
 Naməlum şəxsin harayı qulaqlarında,
 bədəni çarpayının solunda.
 Mənzilindən bir tabut çıxar o səhər
 əlləri öz qanında.
Heçlik həvəsi
Ən diri olduğum anlardır bu sətirlər,
 varlığımın dəlili.
 İndi mən öləcəyəm
 hər şeyi məhv edib getmək həvəsimdən geriyə
 gövdəmdən ayrılan əza kimi
 bu sətirlər qalacaq-
 məndən azad, mənə dustaq.
İndi mən öləcəyəm
 çatmadan, heç yaxınlaşmadan.
 Öləcəyəm iyirmilik qorxularımla.
 Özümü yox etmək həvəsimdən geriyə
 bir mən qalacaq xatirində
 hələ on yeddisində,
 sənə dustaq, məndən azad.
Getmək sırası
Çevrilib baxaram olmadığım mənzərəyə,
 xoşuma gələr.
Özümü qoymağa bir yer tapmaram,
 varlığımla məhv etməyə qıymaram.
Bir ömürlük tamaşaçı,
 bədənində kirənişin.
Ayaqlarım geri-geri qaçaram.
 Ardımca ağlım qalar,
 deyilməmiş sözlərim.
Getmək sırası yenə məndədir
 Getmək sırası həmişə məndədir.
Təbiətim belədir-
 qalsam, ölərəm.
Bu dəfə qayıdan ol sən.