Feyziyyə. İki şeir İkinci cins (qadın guşəsi)

Feyziyyə. İki şeir

Nədənsə başlamaq lazımdı,
Məsələn,
Küsə biləcək birini tapmaqdan,
Və səni küsdürə biləcək bir şeylər uydurmaqdan.
Sonra kimsə xətrinə dəyibmiş kimi için-için ağlamaqdan,
Və küsəbiləcək birinin gəlib könlünü almağını gözləməkdən,
bir ömür boyu…

Harasa qaçmaq lazımdır,
Arxana baxmadan, birnəfəsə…
Məsələn, səni tanımayan
və yolunu gözləməyən birinin yanına.
Və uzun uzadı danışmaq lazımdı
onu necə sevdindən, onsuz yaşaya bilmədiyindən.
əfv diləmək lazımdı etmədiyin günahlarına görə,
tanımadığın birindən
bir ömür boyu…

İnanmaq lazımdı
hər şeyin heç olduğuna,
işarətlərin heç olmadığına inandığın qədər.
Anlamaq lazımdı sulara danışdığın 
qorxunc yuxuların daha tez çin olduğunu.
Və bilmək lazımdı səbəbsizliyin səbəbini,
niyəsizliyin niyəsini.
Burnunu göynədən sirrli qoxunun sənə 
nəyi xatırlatdığını düşünmək lazımdı
bir ömür boyu…

Ağlını itirmək lazımdı,
səni daha çox kimin sevdiyini bilmək üçün.
Uçuruma atılmaq lazımdı 
nə qədər güclü olduğunu öyrənmək üçün.
Susmaq lazımdı susa bildikcə
sevdiyinə inanmaq,
sevdiyinə inandırmaq üçün.

Və nöqtə qoymaq lazımdı hər şeyə, 
sonu görünən və görünməyən hər şeyə
nöqtə qoymaq lazımdı-üç nöqtə… 
Və nədənsə başlamaq lazımdı,
yenidən,
və yenidən - 
bütün ömür boyu.

 

***

 

sən demə, sevgilər öləndə ruhları
canın ağrıdığı yerə sığınarmış,
sən demə, canı aldanmağın qorxusu üşüdərmiş,
mənə bax, caan, çoxmu üşüyürsən, çoxmu....

sən demə, yayın ən qızmar vaxtı
taykeş çəkmələrin dərisi,
dodaqlar şaxtadan çatlayantək catlarmış,
qabararmış burunlarının ucları
sahibinin ayaq qoxusunu xatırlayıb.

nə biləsən axı,
qatlanmış vərəqdə sahibsiz yazılar
ağzı yaşmaqlı dul qadıntək
ele hey kimisə axtarar,
əldən-ələ gəzər,
oxunar,
oxunmaz...
nə yiyə duranı olar,
nə öz sahibi tapılar...
ovunmaz, ovunmaz.

sən bilməzsən, sahibsiz paltarlar
necə qorxarlar qaranlıq bağlamalarda,
ölümdən öncə istənən bir içim su tək
bircə dəfə geyilmək istərlər,
bircə dəfə tər qoxlamaq keçər içlərindən,
bircə dəfə, son dəfə,
amma hanı?..

bircə darıxma,
bircə vurnuxma,
bulanıq suya boylanan simasını gözəl görməz,
bataqlıqda heç nəyin əksi görünməz.

yenəmi darıxırsan, birdənəm?!
amma bax, ordan - 
göyün sən olan qatından
bircə qat yuxarıdan bir körpə keçir -
özü bulud rəngində,
gözləri gümüşü,
çiynində bir dəst paltar,
əlində bir tay çəkmə,

içində bir içim su... 

Qiymət 3.25/5 (65%) (4 səs)

Digər xəbərlər

Ürəyimin qanıydı, süzülüb gözlərimdən gəlirdi

Samir İmanov. Korona mənim dostumdur. e s s e

Rafiq Hunaltay. Qustav Le Bon-dan 21 hikmet

İlahə Ucaruhun tərcüməsi

Rasim Qaraca. Lazımı Gözləyərkən. pyes

Şərhlər