TIXAC

Şəhərdə tıxac dözülməz vəziyyətdədi. Artıq camaat da başa düşür kü, bu tıxaclar heç vaxt bitməyəcək. İnsanlar gözəl anlayır ki, ömürlərinin son gününə qədər tıxac problemi yaşayacaqlar. Başa düşürlər ki, həyatlarının qalan hissəsini beləcə tıxacda taleyin qarasınca deyinməklə keçirəcəklər. Anlayırlar ki, tıxac onlara rahat yaşamağa imkan verməyəcək. Tıxac onların taleyidi. Tıxac onların həyatının ayrılmaz hissəsidi. Həyatlarının bütün nöqtələrində tıxacdı. Tıxacda ölməyə məhkum olunublar...
Onlar ruhdan düşmürlər. Onlar söz veriblər ki, dincəlməyəcəklər, amma kreditə götürdükləri maşınla tıxacda dayanacaqlar. Söz veriblər ki, ailələri normal qidalanmayacaq, amma kreditə götürdükləri maşınla tıxacda dayanacaqlar. Kitab almayacaqlar, muzeyə, teatra getməyəcəklər, amma kreditə götürdükləri maşınla tıcaxda dayanacaqlar. Onlar üçün ən gözəl tamaşa tıxacın özüdü...
Ətrafımdakı adamlar sürətlə maşınlaşır. 400 manat maaş alan yaxınların, demək olar, hamısının maşını var. Onlar ictimai nəqliyyatla əbədi vidalaşıblar. Avtobusdan düşüb maşına minənlərin heç biri geri qayıtmır. Mən elə bir adam tanımıram ki, şəxsi maşınından imtina eləsin, işə yenidən avtobusda, metroda getməyə başlasın. Tıxaclarda vaxt itkisi, QAİ-nin soyğunçuluq manevrləri, müvəqqəti iş yeri, sabaha sosial zəmanətin olmaması, kredit riski faktorları onların heç vecinə də deyil. Əsas odu ki, Şahverdinin oğlunun sünnət toyunda bütün qohumlar onu maşında görəcək. Qohumların paxıllıqdan ürəyi partlayacaq. Qohumlar gecə rahat yata bilməyəcək. Öləcəklər. Gəbərəcəklər...
Mənim üçün şəhərin inkişaf göstəricisi həm də velosiped yollarıdı. Bu şəhərin insanları pafosdan qurtulub velosipedlərə minməyə özünə sığışdırsa, xeyli rahat nəfəs alacaq. Əvvəl-axır anlamaq lazımdı ki, maşın nəqliyyat vasitəsidi, rəqabət predmeti deyil. Həyatının ən vacib ehtiyaclarını ödəmədən maşın almaq olmaz. Bir dəfə status yazıb camaata məsləhət görmüşdüm ki, kreditə girmək belə xoşlarına gəlirsə, heç olmasa, ev alsınlar. Bir ağıllı girib şərh yazmışdı ki, işə evə minib gedək? Təfəkkür bu səviyyədədi. Şəhərdəki tıxaclar həm də belə adamların pafosunun məntiqi nəticəsidi. İnsanlar anlamır ki, velosiped sürmək ayıb deyil, əksinə, sağlamlıqdı, şəhərin nəqliyyat infrastrukturuna əvəzsiz töhfədi. DostumHabil Hacıyev özünə velosiped almışdı, qonşuları onu lağa qoyurdu. Biri demişdi ki, sənin yaşıdların maşında gəzir, sən velosiped sürürsən. İnsanları maşınlılara və maşınsızlara bölmək nadanlığın ən axırıncı kateqoriyasıdı.
Təsəvvür eləyin, bir gün yuxudan oyanırsız, məlum olur ki, bütün maşınlar yoxa çıxıb. Hamı velosiped sürür. Hamı yolda bir-birinə gülümsəyir. Yollar boşdu. DYP işçiləri kədərli-kədərli məchul nöqtəyə baxır. Bütün velosipedlər bir-birinə bənzəyir. Bütün insanlar bir-birinə bənzəyir. Bütün insanlar xoşbəxtdi...

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5