“Fahişənin dindarlığı”

Hekayə

      Qonşu məhəllədə bir arvad var, neçə il əvvəl əri öldü, bu da beş-altı uşaqla tək qaldı. Tezliklə eşitdim ki, fahişəliyə başlayıb. Qiyməti çox aşağı, belə desək “kasıbmalı” olduğu üçün müştərisi çox olurdu. Təzə-təzə arıq, nərmənazik, xoşagəlimli gəlin idi. Kökəlməyə başladı, çox eybəcər şəkildə kökəlirdi. Ayaqları bədəninə uyğun gəlmirdi, deyəsən sellülitdən əziyyət çəkirdi. Bununla bərabər müştərisi azalmırdı. On ilə yaxın bu işlə məşğul oldu. Inişil təzədən ərə getdi, uşaq da doğdu, fahişəliyi tərgitdi. Indi görürəm hicab bağlayır... Harda hicablı arvad görsəm Təbriz yadıma düşür, heç vaxt Təbrizdə olmamağıma baxmayaraq. Ora həmişə mənə maraqlı gəlib və məni cəlb edib. Haçansa pulum olsa mütləq Təbrizə gedəcəyəm. Bir nüans da diqqətimi çəkir. Iranda hicri təqvimidir, bizdə miladi. Hicri təqvimiylə illər üç yüz əlli beş gün olur, bizim ildən on gün az. Deməli İranda adamlar bizdən tez qocalır... Çayıma milçək düşmüşdü, altısı birdən. Fikir verməyib bir qurtum ağzıma aldım. Çay ağzımdaykən içində bərk  nəyinsə olduğunu hiss edib udmadım, fincana baxdım. Dörd ölü milçək fincanda məsumcasına üzüşürdülər, ikisi isə artıq ağzımdaydılar. Ağzımdakı bir qurtum çayı və mədəmdəki artıq şirəsi sovrulmuş naharın qalıqlarını əlüzyuyana qaytardığım yadımdadır. O vaxt leytenant Əliyevin çayına da milçək düşmüşdü. O milçəyi çaya batırdı, sonra da çıxartıb tulladı. Dedi ki, milçəyin bir qanadı zəhərdi, o biri qanadı anti-zəhər, əgər milçəyin hər iki qanadı çaya dəyibsə onu içmək olar, Quranda yazılıb. Dindar deyiləm, Quranı da oxumamışam. Amma səmavi kitabda içinə milçək düşmüş çayı içib-içməmək haqqında yazıldığına da inanmıram. Çox adam Qurandan şəxsi mənafeyi üçün və ya şəxsi fikir və mülahizələrinə ətrafdakıları inandırmaqçün istifadə edir. Filan şey Quranda yazılıb, filan şey Quranda da var... Qədeşim, bunu deyirsən adam balası kimi de ki, filan surənin filan ayəsində bu haqda yazılıb. Yəqin ki, heç kim kiminsə dediyini yəqinləşdirmək üçün hansısa kitabı əvvəldən-axıra araşdırmayacaq... Bir də camaatın içkiylə bağlı maraqlı yanaşma tərzi var, “orucluqda içmirəm”, “məhərrəmlikdə içmirəm”. Başa düşmürəm bu nə meymunluqdur. Içənsənsə səninçün nə təfavütü ramazan ya şəban?! Islam hər peyğəmbərə hörmət edir. Ümumilikdə yüz iyirmi dörd min peyğəmbər var. Hər gün orta hesabla üç yüz otuz, üç yüz əlli peyğəmbərin mövlud və şəhadət günüdür. Onda gərək heç içməyəsən... Üç il əvvəl Abid dedi içmək istəyirəm. Dedim mən hazır qulluğunda bütün varlığımla. Dedi arağı hardan alaq? Dedim, de Həcinin dükanından. Bu Həci o vaxt dörd il idi ki, Həccə getmişdi və Həciliyinin üçüncü ilində ayılmışdı ki, mən Həciyəm və dükanımda araq satıram. Qısası, hadisə vaqe olan vaxt Həci artıq içki satmağın daşını lap uzağa tullamışdı ki, daha gözünə görünməsin və də yadına düşməsin. Girdik dükana, Abid satıcıdan araq soruşdu və “satmırıq” cavabını aldı. Əl qatdım özümə, “utanmırsan, Həci adamın dükanında o nədi soruşursan?” filan-beşməkan. Həcinin içki satmadığını bilirdim, sadəcə bir az şirinlik eləmək istədim... Düzdür, o arvadı da qınamalı deyil. Beş-altı uşağı saxlamaq zarafat deyil. Amma istəsəydi saxlaya bilərdi. Bu canrahatına qaçıb, əriylə pulsuz elədiklərini camaatla pulla eləməyə başlayıb. Deyirlər fahişəlik ən qədim sənətdir. Bəs görəsən pulun icad olunmadığı vaxtlarda arvadlar nəyə görə fahişəlik edirdilər? Hər halda hansısa arvadın ot kökünə və ya meyvə qaxına görə başqasıyla yatacağına inanmıram. Hər nəysə, amma o arvad hicab bağlamaqla düzgün eləmədi. Gərək hicabı belə hörmətdən salmayasan...

9 iyun 2014

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5