Kamran Su

Mənim sevimli itim “Bakı”

İndi bu portağal və limon ağacları ilə əhatəlmiş eyvanımda, cəmi yüz-yüz əlli metr yüksəklikdən keçən təyyarələrin əhatəsində özümü daha yaxşı hiss edirəm. Hətta bu cümləni yazdıqdan sonra Bakıdakı insanları özlüyümdə əhv etmək kimi bir hiss də keçdi içimdən amma hər halda artıq yazmağa başlamışam.

Viktor Çoy bir mahnısında deyir ki, “Şəhər mənim üstümdədir”. Çoyun ölümündən 24 il keçməsinə baxmayaraq onun sözləri hələ də müzakirə olunur. Amma bizim rəhbərlər hər gün çıxıb deyirlər ki, biz şəhərin üstündəyik. Heç kim də bunu müzakirə eləmir. Açığı mən heç istəmirəm burda, evdən uzaqda yenidən gəlib iqtidar və onun əməllərindən yazım. Onsuz da o ölkədən əlimi üzmüşəm və özüm-özümü inandırmışam ki, mənim Azərbaycan kimi bir vətənim yoxdur və mənim orda o insanların arasında doğulmağım tamamilə xəyali bir şeydir. Amma neynəyəsən ki, fakt-faktlığında qalır, hətta bu yazını oxuyan Güləndam da təsdiqləyər ki, bu köpəyoğlu qınından çıxıb qınını bəyənmir.

Bəs siz heç fikirləşmisiz ki, bu köpəyoğulları, köpəkqızları niyə öz doğulub boya-başa çatdığı, uzun illər yaşadığı yerləri ilk fürsətdə inkar edirlər? Ona görə ki, getdikləri yerlərdə əsl insan görürlər, beyinləri də həmin anda müqayisə düyməsini basaraq ordakılarla burdakıları tutuşdururlar və nəticədə ordakılara, yəni sizə söymək eşqi keçir ürəklərindən. Sizə deyəndə hamınız üstünüzə götürməyin, niyə ki, yaxşı insanlar çoxdur, məsələn Tarqovudakı “Tri Medved” pivəxanasında bir Maşa var idi, mən o Maşanı hədsiz dərəcədə çox istəyirdim. Hətta bir dəfə aylı gecələrin birində başımı Maşanın diziüstə qoyub demişdim ki, Maşa sənə görə bütün dünyanı dağıdaram. Maşa da gülümsəyib demişdi ki, ürəyin hələ də bulanırsa gedim sənə ayran gətirim. Amma Maşa başa düşmürdü ki, məsələ ayranda deyil ayranın markasındadır. O ayran “Pal Süd”ün ayranıdırsa mənim ürəkbulanmam keçməyəcək.

Bundan 1 il əvvəl ürəyimi sizin xəstaxanalarda qoyub gəldim. Zarafat eləmirəm, “Semaşko”da deyəndə ki, ürəyinin 20 faizi işləmir və bundan sonra da hara sikdirib gedirsən get işləməyəcək çox qəribə hisslər keçirdim. Özümün özümə yazığım gəldi. Sonra fikirləşdim ki, hələlik birtəhər yaşayım sonra kiminsə ürəyini tapıb dürtərəm sinəmə. Amma siz də bilirsiniz, mən də bilirəm ki, mənim 400 min dollarım yoxdu. Olsa da onun ürəyə verməyib daha ciddi işlərə sərf edərəm. Məsələn Bakıda hansısa metronun partladılmasına sərf edib bir az təskinlik taparam.

Bundan bir ay əvvəl mən ürəyimin 20 faizini və bütün dostlarımı orda o sidikli kafelərin salonlarında qoyub gəldim. Necə ki hamısı bir günün içində özünü mənə düşmən hesab elədi. Necə ki, Maşa qədər də olmadılar. Maşasa o günlərdə mənə hər addımda təsəlli verib darıxma, burdan gedəcəksən dedi. Və məni içinə işənməmiş təmiz, təravətli alman pivəsinə qonaq elədi.

Çətin günlər idi, ən azı bir ay qaçaq həyatı yaşadım. Polisdən, tutulacağımdan qorxurdum. Ancaq gecələr bayıra çıxırdım. O günlərdə ən çox istədiyim şey indiki prezidentin növbəti dəfə seçilməsi idi. Çünki onun seçiləcəyi təqdirdə mənim məsələm gündəmdən çıxacaqdı. Həbs olunmağım gözlənilən idi. Mənim üçünsə həbs dəhşətli bir şeydir. Uşaqlıqdan dar məkanlarda qala bilmirəm. Düz bir ay içdim ki, hər şeyi unudum. Düz bir ay Maşa hər gün işdən çıxıb yaşadığım evə gəlib məni təsəlli etdi. Dedi ki, olur belə şeylər. Özgüvənim itmişdi. Xoşbəxtlikdən hər şey yaxşı qurtardı.

Bir neçə gün bundan əvvəl, burda bu, Akdeniz sahillərində Halimeda adında bir holland qızla tanış oldum. Düzdü görünüş olaraq Maşaya o qədər bənzəməsə də yaxşı qızdır. Altı ildir Türkiyədə qaçaq yaşayır və geriyə dönməməkdə israrlıdır. Dünən gecəni onunla keçirdim, dünən gecə hər şeydən danışdıq. Və mən dünən gecə öyrəndim ki, o qız Allah olmaq istəyir amma əlaqədər qurumlarda tanış tapa bilmir, hələlik gizli peyğəmbər olmaqla kifayətlənir. Dünən gecə o mənə söz verdi ki, ürəyim haçan dayansa o öz ürəyini mənə verməyə hazırdır. Mənsə öz növbəmdə ona dedim ki, narahat olmasın əgər allah eləməmiş kimi ürəyimdə qəfil problemlər yaransa mən ona Maşanın ünvanını verərəm, o mənə öz ürəyini göndərər. Həm də heç tərəddüt etmədən.

Sonra səhərə qədər sevişdik onunla... Bəlkə də sizə təəccüblü gələcək amma mən ona sevişə-sevişə “Xoruz” şeirini əzbərlətdim. Himnimizi cümlə-cümlə təkrar elətdirdim. Dedim ki, hüququndan keçən övlad, hərə bir qəhraman olmuş. Halimeda da öz növbəsində təsdiqlədi.

Gələcəyimizdən, keçmişimizdən danışdıq. Ona dedim ki, bundan altı il əvvəl qəbul olduğum Mədəniyyət və İncəsənət universtetidən diplomumu vermədilər. Sonra əsələşib dedim ki, tüpürüm diploma, şərt diplom deyil, onsuz da Bakıdan cəmi 400-500 kilometr uzaqda o diplomu it yerinə qoyan yoxdu. Ən yaxşısı o diplomu özləri üçün saxlasınlar. Mən icazə verirəm, mənim diplomumu tualet kağızı kimi istifadə edə bilərlər, yetər ki, ortalıqda götüpoxlu gəzməsinlər. Bir şeyi də qeyd eliyim ki, biz Halimeda ilə türk dilində danışırdıq və “götüpoxlu” sözünün semantikasını ona izah etməkdə bir xeyli çətinlik çəkdim.

Səhərəyaxın ayaqyalın şəhərə çıxdıq. Küçələrdəki bütün itlərə, pişiklərə və adamlara salam verdik. Sonra niyəsə Halimeda ağladı. Mən də mane olmadım. Sakitcə siqaret yandırıb ona uzatdım. İçini çəkə-çəkə siqareti çəkdi və dedi ki, ən böyük arzusu Tailanda getməkdir...

Bir həftə əvvəl Halimeda ilə şəhərciyin mərkəzində kafelərin birinin qabağından bir it tapdıq. Evə gətirib yedirib içizdirəndən sonra oturub çox ciddi şəkildə ona ad fikirləşməyə başladıq. Axırda belə qərara gəldim ki, itimizin adını “Bakı” qoyum. Həm qısadır, həm də başadüşülən. Halimeda ilə məsləhətlişdikdən sonra o da bu qərarımla razılaşdı və o gündən itimizi “Bakı” deyə çağırmağa başlamışıq. Xoşbəxtlikdən adına tez öyrəşdi, çağıran kimi gəlir. Şıltaq itdir, hər addımda adını təsdiqləməyi özünə vəzifə borcu hesab edir. Gecələr bərkdən-bərkdən ulayır.

Elə bu dəqiqələrdə yazını sonladırmağı fikirləşirəm, açığı desəm heç vaxt yazıçı ola bilməyəciyimi yəqin etdiyim üçün bu işlə məşğul olmaq mənə mənasız gəlir. “Bakı” da bayaqdan ayaqlarıma yalmanır, görünən odur ki, acıb və nəsə yemək istəyir. Əlbəttə, mən indi qalxıb onu yemək verəcəm və çalışacam ki, hazırladığım yemək “C” vitaminləri ilə zəngin olsun. Bu neçə müddətdi o dönərxanaların qabağında yalmanmaqdan yaman günə düşüb. Düşünürəm ki, ona yaxşı baxmaq və gələcək nəsillərə örnək saxlamaq lazımdır. Hər halda cins itdir, bildiyimə görə soyu lap qədimlərdən gəlir. 

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5