Media texnikalarının tanıtımı ilə məşğul olan bir rus dilli jurnalda foto şəkillər haqqında yazılmış qısa, maraqlı və çox təsirli bir esse gördüm. Tərcümə edib bölüşmək istədim:

Yaşınız 25 dən yuxarıdırsa böyük ehtimalla hər birinizin əvvəllər xüsusilə dəbdə olan ailə foto albomlarında ağ-qara fotonuz var. Prinsipial deyil ki, çox əvvəllər olsun, elə indi də bir çox ailələrdə foto albom yığmaq ənənəsi var. Bu albomlarda daha hansı xatirələrinizin fotoları yoxdur ki..

Onların içində bir neçə xüsusi fotolar da var ki, sizin ən əlamətdar və ya ən xoşbəxt günlərinizin bir kadrlıq təsviridir. Bu bayramlarda, paradlarda , adi gəzintidə, ZAQS qarşısında yenicə ailə qurduğunuz insanla əldə çiçəklər,  hətta qucağınızda yenicə dünyaya gəlmiş övladınızla doğum evindən çıxarkən çəkdirdiyiniz foto ola bilər. Əlamətdar bir gün və sevdiklərinizin əhatəsində.

Bəzən bu fotolardakı bir və ya bir neçə insan artıq yanınızda olmur və bir daha olmayacaqlar. Məhz bu səbəb  də sizi albomu səhifələyərkən bu xüsusi fotonun axtarışına səsləyir. O fotoda sizin kədəriniz və ən xoş xatırələriniz var. Amma bəzən  bu fotolarda bir başqa fenomen də olur...

Həmin o naməlum adam... Nə siz bilmədən nə də özü təsadüfən kadr arxasına düşmüş adam.

Istəsəniz də istəməsəniz də artıq o adam sizin fotonuzdakı fiziki obrazların birinə çevrilib. O adam artıq virtual olaraq sizin xatirələrinizin, nastoljinizin şərikinə çevrilib.

Axı kimdir o ?  İndi həyatdadırmı görəsən ? Haradadır ?   Əgər təsadüfən rastlaşsaq və soruşsaq ki, “Uzun illər öncə filan gün, filan yerdən keçəkən yaxınlığınızda foto çəkdirən insanlar dumanlı da olsa yadınıza düşürmü ?” Xatırlayarmı görəsən..

Özünüz düşünün, bəlkə elə siz də nə qədər insanın ən gözəl anlarının fotosunda varsınız..

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5