Səkinə Qərib. Gecikmə. e s s e İkinci cins (qadın guşəsi)

  • 29-06-2019 23:36
  • 32917 baxış
  • şərh
  • ,

Səkinə Qərib. Gecikmə. e s s e

Gecikmə
 
İnsan necə küskün olur zamanla hər kəsə qarşı, ən çox da özünə… Gəldiyim yerdən bura qədər yüzlərlə kilometr saydım. Yolum 20 saat çəkdi, ayaqlarımın üzərində yıxılmadan durmaq isə... Bilmirəm. Yenə də, nələrinsə əksik olduğunun fərqindəyəm. Anamın qoxusu məsələn. Otuz yaşa doğru gedən biriyəm mən, utanıram əlbəttə darıxdığımı etiraf etməyə. Atamla lunaparkda gəzdiyim günlər də çox uzaqda deyil. Balaca bir şəhərin böyük insanı ikən, okeanda çırpınan balaca balığa çevrildim. Uşaq vaxtı oxumuşdum, balaca qara balığın başına gələnləri bilirəm. Onun da anası çox kədərlənmişdi balasının gedişinə, yadıma gelir. Eyni anam kimi. Cismim burdadı, amma mən o balaca qara balığı şəhərimin vağzalında qoyub gəldim. Və artıq məni mən edən heç bir şeyə sahib deyiləm. Hər şeyimi itirmək mənim günahım deyil, heç evin yanındakı baqqalın da, avtobusda hər gün qarşılaşdığım yaşlı adamın da.
Hər yay bir iki ay nənəmin yanında qalardım, sonra qışın bitməsini gözləyərdim yenə. Təndir çörəyinin, o ucsuz bucaqsiz meşələrin, doğma insanların xəyalıyla yay aylarını gözləyərdim. İndi o xatirələrim bir yaraya çevrilib, xatirələrimdən qan axır elə bil…
Bu gəldiyim yeri anam görə bilirdi məncə. Məni necə incidəcəklərini, küsdürəcəklərini bilirdi anam, hələ mən doğulmamışdan əvvəl. O böyük şəhərə ayaq uydurmaq üçün çapalayacağımı, nələrə dözəcəyimi, milyonların içində təmtək yox olacağımı bircə o sezmişdi, bilirəm.
Mən də sevirdim bir vaxt, çox böyük bir qəlbim var idi, pişikləri sevmişdim ən çox. Sonra bir uşağın bir pişiyi daşlayıb öldürməsiylə ilk dəfə tanış oldum ölümlə. Gecələrlə gözümə yuxu girməmişdi. Sonra anamın: "Narahat olma, o indi çox rahat ve xoşbəxtdir" deməsiylə gözümə yuxu getmişdi. Mən yaxşı uşaq idim. Indi heç kim görmür, amma mən elə bir vaxt bir pişiyin aylarla yasını tutan o uşağam.
Avtobusdan şəhərimə enəndə fərqinə vardım ki, endikdən sonra içindən keçib getdiyim heç bir yer artıq mənim doğulduğum, böyüdüyüm şəhər deyil. Artıq bu şəhərdə vidalaşmağa macal tapmadığım adamlar var idi. Mən böyük şəhərin balaca qara balığı idim… İndi mən hər şey üçün gec qalmışdım…

Qiymət 5/5 (100%) (1 səs)
Gecikmə
 
İnsan necə küskün olur zaman">

Digər xəbərlər

Səkinə Qərib. KİTAB DOLU EVİN XƏYALI

Nasır Mənzuri Bakıda

Çingiz Sultansoy. Mühacir Yazarlar. Nazim Hikmətin döyüşkən babalari: alman, polyak, türk.

GÜNEL MÖVLUD. YALAYARAQ YAZANLAR

Şəhla Nihan. 3 hekayə

Şərhlər