15 günlük Rusiya səfərimdən bir səhifəlik təəssüratlarım

   Bu yaxınlarda Rusiyanın adi, əyalət şəhərləri adlana biləcək Yessentuki və Kislovodsk şəhərlərində istirahətdəydim. Zahirən heç də müasir sayılmayacaq bu şəhərlərdə məndə yaranmış təəssürat və fikirləri sizinlə bölüşmək istədim.

...Küçə tinində Ekvadorlu musiqiçilərin ekzotik görkəmdə ekzotik musiqiləri (onların bura necə gəlmələri maraqlıydı), uşaqları beynəlxalq müdafiə günündə dəstə-dəstə uşaqların sinələrinə taxdığı "улыбнись-обниму" (gülümsə-qucaqlayım) plakatıyla insanlarda pozitiv əhval yaratmaq təşəbbüsü, sərhədçilər günündə veteranın kətil üstündə oturub gitaranın akkordları altında yanğılı-nostalji ifası, başqa yerdə nəfəsli alətlərdən ibarət orkestrin retro musiqilər, marşlar səsləndirməsiylə insanlarda maraq yaratmaq həvəsi, başqa yerdə rəssamların janr yarışına çıxmaları və s. saymaqla qurtarmayan fərqlilik, kreativlik, rəngarənglik, fərqli ideyaların təcəssümü diqqətimi çəkdi. Dəfələrlə böyük olan Bakımızda belə şeyə rast gəlməzsən, sanki istedadlarımız kölgəyə çəkiliblər... Amma, onlar varmı?! Varsa, bəs hardadılar, bu qədərmi özlərinə qapılmışlar? Cavabını axtarmaq gərək. Bəlkə mühüt imkan vermir, bəlkə icazə yoxdur buna? Ola bilsn ki, belədir… İndiki Bakı üstüaçıq yas palatkasını xatırladır. Şəhəri heç demirəm, hətta bulvara getsən rəngarənglik, fərqlilik görməzsən. Şaqraq uşaq gülüşünü eşitməzsən, musiqi səsi gəlməz qulaqlarına, hər hansı kalambur tipli əyləncəli tədbirlərə, teatral və sirk nömrələrinə, maskarad tədbirləri üçün balaqan tikililərə, açıq yarışmalara (Novruzda Keçəllə Kosanın ikrah doğuran yumurta döyüşdürməsini çıxmaq şərtilə), gənclərçün diskotek musiqi meydanlarına, şənləndirici teatral səhnələrə, kitab yarmarkalarına və s. rast gəlməzsən. Xaricilər bizdə kreativliyi bulvarda ancaq ayaqlarımızı geniş aralayıb ( üstünü batırmamaq üçün) tum çırtlayanlarda, sevinclərimizin kabab tüstüsündən yaranmasında, daxili durumumuzun göstəricisi olan ağ-qara geyimimizdə, 100 m.manatlıq maşında "milli-mənəvi dəyərimiz"(Şeyx Əbdül ) olan şiəçi-meyxanaçıların “ağam, ağam” səsləndirənlərimizdə, "ağlamalinski" mahnıya oynamağımızda, mağmunluğumuzdan doğan “tolerantlığımızda” və s. görə bilərlər. Buna səbəb şalvarının qırışı yalnız ütünün çəkdiyi xətt olan, ağ-qara molla təfəkkürlü "qiryətli" psixopat, həyatın harmoniyasını duymağa qadir olmayan məmurlarımızdır. Qırmızıyanaq ”puzatik” məmurlar, icra başçıları, onların mollabaş, əmrə müntəzir kiçik məmur sürüsü insanlarımızın fərqli həyat tərzininin mümkünlüyünü görüb əndişələnirlər. Çünki, fərqli həyat tərzi sürənlər bizdə fərqli düşüncə tərzi aşılaya bilər (hər şey bizdə tərsinə olduğu kimi, burda da tərsinədir). Onlar fərqli düşünən azlığın üzə çıxmağına imkan vermirlər. Məhz ona görədir ki, fərqli düşünənlərimiz ya tarana gedib həyatlarını qurban verməli olurlar, yaxşı halda bu ab-havaya tüpürüb tərk edirlər öz yuvalarını, yaxud kölgəyə çəkilirlər. Bu məmurlara xalqın sevinməsi, şənlənməsi, bir-birilə sevinclə üzləşməsi, kütlənin mədəni formada qaynayıb qarışması qorxunc gəlir. İnsanları real həyat yaşamaqdan məhrum ediblər. Azərbaycan sanki dinin o biri dünyada vəd etdiyi cəhənnəm əzabının təlim mərkəzinə çevrilmişdir. Sadaladıqlarım niyə olmasın? Bəlkə islam canlarına vəlvələ salıb, cürət tapa bilmirlər başlarını qınlarından kənara çıxarmağa? Ona görə ki, ölkəni yekəbaş (başlarının ölçüsü balaca da ola bilər), savadsız, yaltaq, əqidəsiz, gözləri burunlarından kənarı görə bilməyən, səviyyəsiz, içlərində öz-özlərini həbs etmiş, mənən erroziyaya uğramış, korrupsiyalaşmış məmurlar sürüsü idarə edir. Normal düşünə bilmək qabiliyyəti ola bilənlərsə vicdanlarına qısılıb, şərqli təmkini (əslində bu özü də əxlaqsızlıqdır, bəlkə də daha təhlükəli) nümayiş etdirib aldığı maaşa əlavə tulapayı "paket"lərini alıb, bozbaş təfəkkürlü şərqli arvadlarının yanında üzüqara olmamaqçün mumlayırlar. İndi gördüyümüz fəsadlar 20 ildir yetişdirilib. Son dövrə kimi dirilmə-mübarizə metodu kimi sosial şəbəkələr hesab olunurdusa da, şpion-donosçu məxluqlar artıq düşüncə insanlarını 37sayağı orda da tələyə salmaqla məşğuldur. Çox vaxt azad düşüncə, həyat tərzi belələrində qeyrətın (!?) əldən gedə biləcəyi kimi assosiasiya doğurur. Bizlər qeyrətli olub torpaqları peşkəş etdiyimiz halda, qeyrətsiz saydığımız ruslar başqalarından torpaq qoparıırlar. Bu ayrı mövzudur…

   Bakı qaramatla işığın qovuşduğu, aqnostik, ateistlərlə passiv dindar və radikal dindarların kəllələşdiyi məkandır. Hara fırlatsan Bakının qaraya bürünməsinin səbəbi kimi şərqlilik amili, islam gələcək ortaya. Bu mübarizədə hələ ki, açıq da görünməsə dindoşlar dominant görünürlər. Din azərbaycan insanının içində işığı söndürür. Dindoşlar sevgini ancaq vəhşi ərəbi sevməkdə görürlər. Din qadağalar, allah xofu aşıladığı təqdirdə düşünən azərbaycan türkü azadlıq və Tanrıya sevgi istəyib. Azərbaycan artıq Allahdan qorxanların Onu sevənlərə ”xox” gəldiyi məkana çevrilib. Azərbaycanda islam, artıq əxlaqsız ərəbin əxlaq dərsi kimi qavranılmaqdadır. Mədəni insanlarımız qınlarına çəkilmiş kimi görünsələr də, onların sayəsində dinə, islama “yox” deyə biləcək mədəni intibah dövrü çox çəkməyəcək ki, baş verəcək. Belələri, dindarlar və siyasətbazlar tərəfindən manipulyasiya olunmaq istəməyən təbəqədir. Onların bir çoxu əlacsızlıqdan çıxış yolunu hərdən küncə qısılıb ağlamaqda görürlər. Onların ümid bəsləmək istədiyi elektoratı əsasən iranpərəst satqın təbəqə olan müxalifətsə artıq onların qəlbində çoxdan qəbirə gömülmüşdür. … "Manipulyasiya olunmaq istəməyən" həmin işıqlı təbəqəyə dövlət tərəfdən az-az da olsa kömək işartısı olursa da, bu köməyi özləri əsasən internet məkanından alacaq və alır. Azərbaycan insanının içində alov, Avropa dəyərlərini yenidən və detallarıyla mənimsəmək yanğısı bunu daha da tezləşdirəcək. Zaman gələcək, Azərbaycan insanının ruhunun çıçəkləndiyinin şahidi olacağıq və o gün uzaqda deyil. Onda Bakımız da təkcə soyuq tikililərilə yox, həm də insanlarımızın gözlərindəki isti işıqla seviləcək və onu görənlərin sevgisinə çevriləcək.

25 may-03 iyun.2014 Bakı-Yessentuki-Bakı

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5