Buğra Giritlioğlu. SƏSİN TƏCƏSSÜMÜ. ş e i r Şeir
Buğra Giritlioğlu
səsin təcəssümü
insanları
çox amma
çox, amma
sükunəti bəzən
daha çox
sevərdi
ondandı ki
heç vaxt ağırına getmədi
başqalarından erkən oyanıb
təkbaşına yürümək
koroğlu dağlarına
səhər enib çayda üzünü yumaq necə bəxtəvərlikdi
sonra bir nəğmə oxuyaraq çıxarkən yuxarı
çiçəyini tapa bilməyən vazo kimi hiss etdi bel üstünü
dar incə
elastik amma qatı
qatı amma qırılan
seramikdən boynu bükük
çiyinlərindən qırtlağına
damar damar lif lif linf linf gil gil uzandı
vazo ağzından çiçək yerinə fışqıran nəfəs
heçliyinə dözə bilmədi özü-özündən hürktü
səs oldu
onsuz da bu vazonun tək yoldaşı hər zaman bir zümzümə olmuşdu
küknar ağaçdələni də başlarkən bir səsdən ibarətdi
gizləndiyi yerdən tak-tak taqqıldadı
və ya şair pisdirsə dedi nazlandı
“həm də məni yazacaq şair
anasının qarnından doğulmadı…”
…deyərkən razı oldu risk aldı
ətə sümüyə doldu
göründü
koroğlulu ağaçdələn
gəl qon qoynuma bir az da məni
dəl bu işə
yaramaz bədənimi
sənə də yaramaz amma elə deyilmi?
uyğunlaşdırdı: rq
Buğra Giritlioğlu