Gənc olmaq müxalif olmaq deməkdir

Gözəldir gənc olmaq. Kim nə deyirsə, desin. Gedərək yaşlanan bir dünyada təzə bir inancla günə başlamaq. Gənc və müxalif olmaq isə daha da gözəldir. Damarlarında həyat enerjisi. Dünyanı dəyişdirə biləcəyinə, düzəldə biləcəyinə inanmaq. Amma ən gözəli, şübhəsiz ki, gənc, müxalif və aşiq olmaqdır. Eyni anda üçü birdən. Ondan sonra həyatın heç bir anı, heç bir mərhələsi o zamanki qədər ehtiraslı, dərin və rəngli keçməz. Heç bir mövsüm o dəli bahara bənzəməz. Gənc dediyin insan, onsuz da, müxalifdir. Hər şeyi olduğu kimi qəbul etməsi, sinəyə çəkməsi, “Belə gəlmiş, belə gedər” deməsi gözlənilə bilməz. Gənc insan zatən durulmamışdır, hələ yorulmamışdır. Qanı coşğu ilə axar, ürəyi təlaşlı çırpınar. Sürətli çarxda yaşamanın bir başqa adıdır – gənclik. Yaxşı bu vəziyyətdə gəncliyin təşkil etdiyi müxalif hərəkətlərə necə yaxınlaşmalı? Bu problemin cavabı hamımız üçün bir yetkinlik imtahanıdır. Əgər dünya üzərində bir inci kimi parlayacaqsa bu məmləkət, bir körpü olacaqsa mədəniyyətlər və mədəniyyətlər arasında, bu ancaq və ancaq demokratiyanı və “çoxluqçu”luğu içimizə həzm etməklə mümkündür. Demokratiya isə bizim kimi düşünməyənlərə, müxalif çıxanlara söz haqqı tanımaq deməkdir. Bu qədər təməl. Bu qədər dəqiq. Hər cəmiyyətdə həm medianın, həm siyasətçilərin gənc olmanın nə demək olduğunu zaman-zaman xatırlamalarında fayda var. Gənc dediyin müxalif olar, dostlar. Bu, onun ən təbii haqqıdır. Gənc bir insan sorğulamazsa, oxumazsa, düşünməzsə, danışmazsa, sual soruşmazsa, etiraz etməzsə yaşından əvvəl yaşlanar. Yaşlı gənclərdən ibarət olan bir dünya isə nəinki irəliləmək, heç tərpənə bilməz. Bu yazını İngiltərədən yazıram.Bir kafedə oturmuşum.Bir həftə əvvəl bu qapının qarşısından qışqıran qızğın tələbələr keçirdi. Həm də axın-axın. İngilis hökumətinin universitetdə təhsil haqqını artırması bir silsilə hərəkəti tətiklədi. Aksiyada səslənən şüarlarını eşitsəydiniz..İqtidar və müxalifət siyasətçiləri üçün demədikləri söz qalmadı. İndiyədək üç böyük aksiya keçirildi. Bunlardan ikisi çox şiddətli oldu. Şüşə pəncərələr qırıldı. Media haqlı olaraq gənclərin təcavüzkarlığını tənqid etdi. Onlar da haqlı olaraq qəzəbsiz etiraz aksiyası edə bilməyəcəklərini bildirdilər. Bütün başverənlərə baxmayaraq polis, nümayişçiləri döymədi, təpikləmədi, gənc insanlar yerlərdə süründürülmədi. Bizdə bu cür aksiyalar niyə daha şiddətli olur? Daha çətin, daha qarşıdurmalı, daha sancılı? Bu sualı hərə özündən soruşmalıdır. Medianın, siyasətçilərin, şagirdlərin… Amma xüsusilə polis təşkilatının. Deyə bilərsiniz ki: “Yaxşı polisin təhqir edilməsi, söyülməsi doğrudurmu?”Əlbəttə, doğru deyil. Bunu da tənqid edək. Amma unutmayaq ki, biz bərabər güclərdən bəhs etmirik. Böyük bir təşkilatın gücü ilə 19 yaşındakı bir gənc qızın gücü eynidirmi? Tankların, bibər qazlarının, dəyənəklərin danışdığı yerdə sözlər susar. Polis bu aksiyalarda həddən artıq gücdən istifadə etdi. Bu, böyük səhv idi və dərin yaralar buraxdı. İndi bu mövzuda bir açıqlama gözləmək bütün ana və ataların haqqıdır. Dövlət mexanizmi nə qədər demokratik olarsa, küçələrdəki etiraz şəkli də bir o qədər yumşalar. Rəngli, zarafatcıl, şənlikli, türkülü keçər bütün aksiyalar. Qan içində yox. Tələbələrə hirslənə bilərsiniz. Fikirlərinə şərik olmaya bilərsiniz. Amma bunlar bizim gənclərimiz, dostlar! Bu cəmiyyətin övladlarıdır! Yerdə saçlarından tutub sürüklədiyiniz bizim gələcəyimizdir!

Tərcümə: Turxan Qarışqa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5