QOCA ÇİNAR

Gül-çiçək ətirli Gülül dağında,
Pirğələm düzündə, yol qırağında
Diqqəti cəlb edir uca bir çinar,
Pərişan, hüznlü qoca bir çinar.
Boy atıb, dayanıb ömrün qışında,
Yıxılmaq havası əsir başında.
Quruyub gövdəsi, qol-budaqları,
Torpaqdan su içən “Yaş dodaqlar”ı.
Yüz yaşlı qocanın saçlarıtək, bax
Tökülüb, qalmayıb üstündə yarpaq.
Yağan yağışlardan, düşən şehdən də,
Güclü küləklərdən, əsən mehdən də,
Hərdən silkələnir, hərdən titrəyir,
Gah sağa, gah sola başını əyir.
Elə bil,tanrıdan diləyir aman,
Yıxılmaq istəmir ucalığından.
***

O həmin çinardı, xeyli qabaqlar
Saçardı gövdəsi əzəmət, vüqar.
Onda sağlam idi qol-budaqları,
Çətirə bənzərdi sıx yarpaqları.
Sərinlik gəzənə gəl-gəl deyərdi,
Yolçuya yaxın gəl, dincəl deyərdi.
Yayda kölgəsində çeşmə bulaqlar
Gecə də, gündüz də qaynayıb çağlar,
Axardı çöllərə səhra çayıtək.
İstidən sıxılıb yananda ürək
Ora yetirərdi özünü hər kəs.
Orda dincələrdi tövşüyən nəfəs.
Ətrafı gülüstan, güldü, çiçəkdi,
Güldən-gülə uçan al kəpənəkdi.
Quşlar da qoynunda qurmuşdu yuva.
Günəş boylananda, güləndə hava
Onlar da öz şirin cəhcəhəsiylə,
Ruhları oxşayan sirli səsiylə
Yayardı hər yana həzin musiqi.
Cənnət guşəsiydi o yer, həqiqi.
***

Hanı o zamanlar, hanı o günlər?!
İndi xatirələr xəyalda inlər.
Bir gündə dəyişdi iqlim, ruzigar,
Yağmadı neçə il nə yağış, nə qar.
Çeşmə bulaqların qurudu gözü,
Sonra da qurudu çinarın özü.
Quraqlıq yandırdı-yaxdı çölləri,
Əlvan çiçəkləri, əlvan gülləri.
Yox oldu çal-çağır, o şənlik, büsat,
Çinar da beləcə tək qaldı,heyhat.
***

Bir vaxtlar qoynunda min yuva quran,
Nəğmələr oxuyan, cəhcəhlər vuran
Bülbül, sarıköynək, köçəri quşlar,
“Gecə qonaqları”,hətta bayquşlar
Ondan üz döndərdi,gəlməyir yaxın,
Ötürlər yanından hey axın-axın.
Üstəlik çinarın əzəmətinə,
Tanrı qüdrətinə, mərhəmətinə,
Boğazdan yuxarı təriflər deyən,
Sərin kölgəsində özünü öyən,
Bəzi insanlar da, deyim düzünü,
Quru gövdəsinə dikib gözünü.
İndi də gözləyir yıxılmağını,
Çapıb talamağa qol-budağını.
Əlləri baltalı,hazır, müntəzir,
O “köhnə dostlar”da bir fürsət gəzir.
Min əfsus, belədi acı həqiqət,
Hər kəsə xas deyil mərdlik, sədaqət.
Mərdlik anlayışı dərindən-dərin.
Mərdlik qürurudu saf ürəklərin.
Onda qərar tutub cəsarət,hünər,
Ondadı rəşadət, ondadı zəfər.
Sədaqət duyğusu qəlbə işıqdı,
Ömürə bəzəkdi, bir yaraşıqdı.
Odur bütövlüyün, mayası özü,
Qurani Kərimin ayəsi, özü.
O duyğu vicdanın ali səsidi,
Tanrının insana hədiyəsidi.

Odur ki, qəm yemə, qocaman çinar,
Meydanda tək qalan qəhrəman çinar.
Sənin tənhalığın, sənin təkliyin,
Əl çatmaz, ün yetməz o yüksəkliyin
Mərdlik nümunəsi,dəyanətindi!
Özünə əbədi sədaqətindi!

VƏTƏN YANĞISI

Azərbaycanın milli qəhrəmanı
ÇİNGİZ MUSTAFAYEVƏ
İthaf edirəm.

Əziz dostumuz, qardaşımız,
Qəhrəman silahdaşımız,Çingiz!
Səni biz tez-tez anırıq xəyallarda.
Fərqi yox, olsan da harda, yad edirik.
Yoxluğun incidir, qəlbimizi sökür,didir.
ağlayırıq içimizdə,
bu adətdir bizdə.
Fəryad edirik, vətən oğulları,
vətəndaşlar, həqiqi qardaşlar.
Gec ansa da, səni qələm,
ancaq yenə hər dəm
olmusan könlümüzə həmdəm.
Yəni bunu dəqiq bil, səni heç kim, heç vaxt
unudan deyil bizlərdən,
əmin edirəm mən.
Çünki sən vətən uğrunda alışan, yanan,
al Günəşi andıran bir ürək.
Qısa, şərəfli həyatınla,
o böyük adınla oldun əbədi.
Azərbaycan-Türk gəncliyinə örnək.
Sən xalqın, millətin
hələ bələkdə olan,
yenicə doğulan dövlətin
müstəqillik yolunda axıtdın qanını,
fəda etdin canını.
Sən adi telejurnalist,
fəqət vicdanlı idealist, əzmkar,
sənətində peşəkar bir insan idin.
Qeyri-adi can idin.
Bir gün, bir an içində,
millət qan içində
erməni təcavüzündən, xainlərin üzündən
boğulanda, çətində,darda
sən qalmadın kənarda çoxlarıtək.
Ey böyük insan, böyük ürək!

Bəli, sən əsl vətəndaş idin,
hamıya qardaş idin.
Götürdün kameranı,silahını
asdın çiynindən,
müsəlləh əsgər oldun
həmin andan, o gündən.
Vətən eşqi, vətən yanğısı
saldı səni çöllərə,
məskənin oldu dağ-dərə.
məhəl qoymadın gizli hədələrə.
Erməni vəhşiliyinin
bütün dəhşətlərini,
alçaq hərəkətlərini lentə köçürdün.
Öz gözlərinlə hər şeyi gördün.
Xocalı soyqırımı! O kütləvi qırımı!..
Düşmənin tələsindən,
qəfil gülləsindən
torpaq üstə düşüb qalan,
“yıxılıb sürüşüb qalan”
neçə-neçə igidləri, cəsədləri, meyitləri
çökəkdə, düzdə, öz elimizdə
kimsəsiz, sahibsiz qalmış
qan içində, əbədi yuxuya dalmış
məsum, körpə uşaqları,
Sinəmizə çəkilən çalın-çarpaz dağları,
o dözülməz dərdi
Sənin kameran çəkdi,
dünyaya göstərdi.
Sərhəd boyu qarış-qarış
eli-obanı gəzdin, hər bölgəni,
hər yanı gəzdin.
Nələr gördün, nələr çəkdin!..
Ürəyində nələr çəkdin.
Dözmədin zavallı xalqının,
Həmişə başı qeylü-qallı xalqının
dərdlərinin ağırlığına.
diz çökdün yana-yana,
hönkür-hönkür ağladın uşaq kimi.
O faciən, o qəminlə, o hüznlü görkəminlə
bizim də qəlbimizi dağladın
od kimi, ocaq kimi.

*****

Yaxşı yadımdadı, gəlmişdin o vaxt
Ağstafaya, bizim oğuz tayfaya.
1991-ci ildə görüşdük Dağkəsəməndə.
Xəbər yayıldı kəndə!
Çingiz Mustafayev bizə qonaq gəlib!
O məşhur eloğlumuz, hamımızın dostumuz
o qoçaq gəlib.
Gəlib ki, lentə alsın,
çəksin unudulmuş,
bu müqəddəs yerləri.
Gecə-gündüz düşmənlə üzbəüz
döyüşən könüllü əsgərləri.
Mərd sifətini, uca boyunu,
qara, bir az uzun saçlarını,
qayğılı qara gözlərini, qaşlarını
görənlər ilhama gəldi,
hamı səni salama gəldi.
Olduq neçə gün bir yerdə,
qaynar nöqtələrdə, çox yerdə...
Tatlıda, Qələmçədə, Xeyrımlıda, Əskiparada.
vəziyyət gərgindi harada?
Goranboyda! Getdik ora da,
Gördük Şəfəqi, Qaraçinarı,
oradakı insanları.
sakinlər necə də sevindilər
bizim gəlişimizə, xeyirxah işimizə.
Bir ağızdan dindilər-Xoş gəldiniz!-dedilər.
Bükülmüş qamətləri dikəldi,
əhval-ruhiyyələri yüksəldi.
hamı bizi alqışladı.
Az sonra döyüş başladı!
Sən də gördün öz işini,
izlədin döyüşün gedişini.
Hər şeyi lentə aldın,çoxlarının gözündə
qəhrəmantək ucaldın.
Kameranı durbin kimi,
sərkərdə, tribun kimi
istifadə etdin, bizə köməyə yetdin.
Çəkdin yaxına,bəri dığaları,gədələri .
yerlərini göstərdin bizlərə.
o həyasız üzlərə, alçaq sifətlərə,
itlərə xeyli tamaşa etdik,
sonra da bir-bir çoxlarını gəbərtdik.

Sonda, döyüş bitən anda
bir şəhid də biz qazandıq,
qəlbən acıdıq, yandıq dostumuzun taleyinə.
-Allah rəhmət eləsin!-dedik yenə
cəmi Vətən uğrunda ölənlərə,
igidlərə, ərənlərə.
O gün baxdıq ölümün
hamımız gözünə dik.
Fəqət biz ölmədik.
Nə etmək olar?
Hər kəsin öz bəxti, öz qisməti var.
Orda –Goranboyda- o tayda ayrıldı yollarımız.
Sən daha da getdin qabağa,
lap uzağa.
Usanmadın, dözdün hər əziyyətə.
getdin kişi kimi sonadək,
çatdın hədəfə.
qovuşdun əbədiyyətə!..

VƏZİYYƏT NİYƏ BELƏ GƏRGİNDİR?

Deyinirəm öz-özümə, tab qalmayıb
nə səbrə,nə dözümə.
Hanı haqq-ədalət?Hara qaçmış həqiqət?
Yoxsa onlar da qaçqın-didərgindi?
bu nə gündü?
Hanı qanun,hanı qayda?
Niyə günlərimiz keçir ahla-vayda?
Nə edim,necə edim,baş götürüb hara gedim?-
deyə
insanlar vurnuxur
ora-bura,
əksəriyyət işsiz,avara.
Cavanlar, əmlakını satanlar,bir parça
çörək dalınca
xaricə üz tutanlar
günü-gündən artır,çoxalır.
O biri yandan gözləri yollarda
qızlar da qarıyır,
evdə qalır.
Biri inşa edir göydələnlər,
restoranlar,
şadlıq sarayları,
başından aşır dövləti,varı.
Bir çoxları isə ac-yalavac, mövcud olmağa
möhtac.
Məmur özbaşnalığı,
yuxarıdan aşağı
yağır həqarət,
gözlərdə,ürəklərdə nifrət.
Tapdalanır ayaqlar altında
hüquqları vətəndaşların.
Heç nə vecinə deyildir qəlbidaşların.
Vətənimiz rüşvət yuvasına dönmüş,
Torpaqlar işğal altında,
Ümidlər sönmüş.
Güman yox azadlıq savaşına, yurd qayıdışına,
Sanki millət əleyhinə əks təbliğat gedir.

Gənclər “ulduz” yarışında,
Hər gün ekranlarda meyxana,muğamat gedir.
Nədir məqsəd? Nədir bu siyasət?!
Əldən getdi torpaq, xalq, millət.
Anarxiya,monarxiya hökm sürür,
“Demokratik”,varlı,zəngin ölkədə
Gümanlarda,bəlkə də,keçdi ömür,
keçdi gün.
axı niyə,nə üçün?
Metroları,tinləri,
izdihamlı yerləri
bürümüş dilənçilər.
Dərddən,xəcalətdən kamantək
bükülmüş dilənçilər.
Niyə bu qədər bizdə,
obada,elimizdə
ehtiyac kök atmış,
yuva qurmuş?
Köhnədən qalan nə var
hamısını uçurmuş.
Axı var neftimiz,
üstəlik qazımız da,
qeyri –neft sektorumuz da.
Xəzərdə, Kür-Arazda
balıqlar torumuzda...
Gömrükdən gələn gəlir,
bir çox başqa vergilər...
Kim bilir,daha nələr-nələr...
Adambaşına düşən gəlir,
bilənlər bilir...
Düşünəndə bu haqda,
qəlbim yanır ocaqda.
yıxılıb ölməyim gəlir.
Bəzən də öz-özümə dəli kimi
qışqırıb,gülməyim gəlir.
Belə olan bir halda,
Deyin,bax,bu sualda
aydın olmayan nə
var,vətəndaşlar?

Hanı bizim payımız?
Çox da deyil sayımız!
Kimlərdi gecə-gündüz cibimizə
girənlər?!
Bu dünyada kimlərdi cənnəti,
cəhənnəmi görənlər?!
Kimdi bizi talayan?
ehtiyac tonqalında
oda yaxan,qalayan!
Axı biz də ölkənin
qalasıyıq,daşıyıq!
həqiqi varisləri
sadə vətəndaşıyıq!
İşığımız,qazımız kənardan
alınmayır,
Mingəçevir,Şirvan,Şəmkir
bir-bir
hər yana gur işıq yayır!
Qaz da çıxır,
bu torpağın təkindən.
Bəli!bunu deyirəm mən.
O torpağın ki uğrunda
döyüşən biz,ölən biz,
şəhidlik zirvəsinə,ucalan,
yüksələn biz!
Bundan artıq nə deyim daha?!
Niyə satılır beş qat
qiymətdə baha
öz malımız özümüzə?!
Kim baxsın şikayətə,sözümüzə?!
Hanı haqq-ədalət?
Hara qaçmış həqiqət?
Yoxsa onlar da qaçqın,didərgindi?
Niyə vəziyyət belə gərgindi?!

YAY GECƏSİ

İsti yay gecəsidi,
gizlənib hardasa küləklər.
Ağzımda dilim quruyub,
həyətdə gülüm quruyub.
Varlığım sərinlik sorağıyla iməklər.
Ürəyim istəyir soyuq bir şey,
Nə olur olsun! Fərqi yox.
Su,ya da ki, mey,
fəqət ərşə çəkilmiş hər şey.
Boğuluram, havam çatmır,
Çevrilirəm o üzümdən bu üzümə.
gözlərim yuxu yatmır,
Qalxmaq istəyirəm,
ayaqlarım baxmır sözümə.
Sanki ömrün son anı, son nəfəsidi,
Ətraf cəhənnəm mənzərəsidi!
Yalvarıram,saçlarımı daraqlayıb, sığallasın
şiddətli yellər!
Göylər leysan töküb ağlasın!
Könlüm haray çəkir,
qaçıb uzaqlaşmaq istərəm!
Atılıb dənizin ağuşuna,güclü yağışına,
Dəli bir tufanla qucaqlaşmaq istərəm!

Görməmişəm
Toydayam,şənlənirəm yemək-içmək məzədi
Süfrədə nazü-nemət zövqümcə tər-təzədi
İçkilər buzlu sərin - kəm şirin ,turşməzədi
Gəlmişəm mən bu yaşa belə şey görməmişəm
Ömrümdə ilk dəfədi -belə toy görməmişəm

Musiqi sədaları qəlbi meyxoş eləyir
Al şərabın qoxusu əqli bihuş eləyir
İnsanlar deyir -gülür,badələr nuş eləyir
Dadı damaqda qalan belə mey görməmişəm
Ömrümdə ilk dəfədi -belə toy görməmişəm

Şövq ilə rəqs eləyən gül-çiçək qızlara bax
Gözləri qamaşdıran sirli ulduzlara bax
Qaş -gözü qəlbi yaxan sevimli dildara bax
Üzü aydandan da gözəl elə ay görməmişəm
Ömrümdə ilk dəfədi -belə toy görməmişəm

Birisi məsti -xumar ,biri dilxoşluq edir
Biri sərxoş dolaşır,yüklənib - hallı gedir
Oynayır bəylə -gəlin,cavanlar yallı gedir
Yaraşan belə cütlük, belə tay görməmişəm
Ömrümdə ilk dəfədi -belə toy görməmişəm

Xoş keçir məclisimiz,yüksəkdi ovqatımız
Fərəhdən nəşələnib kövrəkdi ovqatımız
Var olsun el-obada toyumuz-büsatımız
Deyirəm Tanrıverdi belə şey görməmişəm
Ömrümdə ilk dəfədi- belə toy görməmişəm.

Yer kürəsi

Yer kürəsi nə yox səndə?
Özün kimi oymaq olmaz
Bəzən üzə gülməsən də
Yenə səndən doymaq olmaz

Min zövq ilə yaranmısan
Cilvələnib daranmısan
Ayla,günlə sarınmısan
Ulduzları saymaq olmaz

Təbiətin əsrarəngiz
Çölün,düzün lalə,nərgiz
Meşələrin yaşıl dəniz
Belə cənnət bir bağ olmaz

Himalayın sirlə dolu
Çən,dumandı zirvə yolu
Şah dağın var dəli,dolu
Elə şıltaq bir dağ olmaz

Qızıl quşun ,tərlanların
Pələnglərin,aslanların
Maralların,ceyranların
Göz yaşına qıymaq olmaz

Şəlalələr,sulu çaylar
Kürün,Nilin ulu çaylar
Sahilləri bizi haylar
Xülyalara uymaq olmaz

Okeanların,dənizlərin
Göylər kimi sonsuz,dərin!
Çimərliklər gözəllərin
Göz qaçırmaq,yummaq olmaz

Kainatın bəzəyisən
Ən gözəli,göyçəyisən
Bu gün barıt çəlləyisən
Səni gözdən qoymaq olmaz.

Olsun

Şərtdi şair yaradanda yazanda
Həmqafiyə öz yerində düz olsun
Havalanıb, hətta təbii azanda
Çərçivədə söz yerində düz olsun.

Əks eləsin şeriyyəti zamanı
Millət görsün həm yaxşını - yamanı
Gələr bir gün hər bir şeyin zamanı
Başda əyri - düz- yerində düz olsun

Tanrıverdi, dərd içində hönkürə
Halallıqla ömür sürə gün sürə
Söz ağzından vulkan kimi püskürə
Ürəyində haqdan yanan köz olsun
22.02.13

MİLLİ BAYRAQ

Xalqımızın qeyrətli oğlu Ramil Səfərova İthaf edirəm:

Milli bayraq milli qürur rəmzidir,
Vətəndaşdı ona baxıb öyünən.
Dövlətimin,millətimin nəbzidi,
Qəlbim kimi o çırpınan ,döyünən
Səkkiz guşə tək ulduzla bir ara
Qucaqlaşıb sinəsində aypara
Göy ,qırmızı ,yaşıl rənglə bəzənib,
Şeir dilli bir agənglə bəzənib.
Ulduz-Günəş- əbədiyyət deməkdi.
Bayrağımda uğur rəmzi ,diləkdi.
Aypara da uzun ,qəmli hekayət
Yamğalanıb hesab edin qənimət.
O həm türkə, həm də dinə işarə,
Qəhrəmanlıq tarixinə işarə.
Gör rəng xalqım ,öz millətim ulu-türk,
Həqiqətin ,yaradanın qulu türk.
Rəng qırmızı -müasirlik simvolu,
Məmməd Əmin seçmiş özü bu yolu.
Yaşıl rəng də dinimizin rəngidi,
Elimizin günümüzün rəngidi.
Məntiqə bax :-açıq yoldu yaşıl rəng,
İnancımız həyat ilə həmagəng.
Gözəlliyi heyran edir hər kəsi,
Dalğalanır, nə şirindi nəğməsi.
Sən ey gənclik,- gələcəyin günəşi,
Zəmanənin qaynar eşqi ,atəşi,
Bu ölkə də, bu millət də sənindi,
Bu bayraq da ,bu dövlət də sənindi.
Bu gün hər şey olur sənə əmanət,
Sən özünsən gələcəyə zəmanət.
Ramil kimi sev vətəni ,bayrağı ,
Sevgin olsun düşməninə göz dağı!

İlahi
Qəlbimdə göz yaşları axır qanlı çay kimi
Ahım-fəryadım səssiz,ürəkdə haray kimi
Məmləkət yerlə-yeksan dağılmış saray kimi.
Bizə bir xilas yolu ,bir qapı aç ilahi
Əldən getdi iqtidar,şahlıq,taxt-tac ilahi.

Müstəqillik uğrunda meydanlara atıldıq
Formalaşdıq xalq kimi həmrəyliyə qatıldıq
Rusların işğalından azad olduq,qurtulduq
Fəqət yeni işğala verdik rəvac ilahi.
Əldən getdi iqtidar,şahlıq,taxt-tac ilahi.

Yabancılar "turp əkir" dövlətimin başında
Əjdahalar yeraltı sərvətimin başında
Sordular şirəsini torpağın da, daşın da
Xalq dilənçi günündədi,ac-yalavac ilahi
Əldən getdi iqtidar ,taxt-tac,şahlıq ilahi.

Pambıqla baş kəsilir nahaq qanlar tökülür
Haqqın dizi,haqqın qolu sındırılır,bükülür
Haqq binası təməlindən dağıdılır,sökülür
Bu dəhşətə,bu zülmə zərrə Nur saç ilahi
Əldən getdi iqtidar,taxt-tac ,şahlıq ilahi.

Vətən ağır xəsdədi,sinəsindən yaralı
Var-yoxunu talayırlar gəzir gendən,aralı
Onların genləri də bizim gendən aralı
Sadəcə həqiqətə xalqım möhtac ilahi
Əldən getdi iqtidar, taxt-tac,şahlıq ilahi.

Bir türk oğlu türk yetir xalqın atası olsun
El yolunda özünü oda atası olsun
Yetim qalmış millətin dədə-babası olsun
Bax bu müşkül dərdimə eylə əlac ilahi.
Əldən getdi iqtidar,taxt-tac,şahlıq ilahi.

Aslan kimiyəm
Gəzirəm bulvardayam gözlərim yana baxır
Özümdən asılı deyil dönür hər yana baxır
Gah ona gah da buna,gah o canana baxır
ovunu seyr eləyən şahmar ilan kimiyəm
Ceyranlar oylağında sanki aslan kimiyəm.

Alovun içindəyəm yanıram ocaq kimi
Böyümüş göz bəbəyim qoşa cüt çıraq kimi
Dolaşır ətrafımı nəzərim uçaq kimi
Duyuram,hiss edirəm vəhşi qaplan kimiyəm
Ceyranlar oylağında sanki aslan kimiyəm.

Guya açmışam qanad ,quş tək uçmağım gəlir
Birini caynağıma alıb qaçmağım gəlir
Ağbəniz dovşanları elə qucmağım gəlir
Kəklik üstə şığıyan şahin tərlan kimiyəm
Ceyranlar oylağında sanki aslan kimiyəm

Ehtirasdan uçunur bədənim biz-biz olub
Gərilmiş əzalarım ,baş-ayağım qıc olub
Əqlimi itirmişəm düşüncəm iflic olub
Yelbeyin ,qoldan güclü, subay oğlan kimiyəm
Ceyranlar oylağında sanki aslan kimiyəm.

Tanrıverdi,Bakıdan kəndə dönən deyiləm
Sözümdən dönsəm əgər onda mən -mən deyiləm
Yanıram,alışmışam daha sönən deyiləm
Xəzərlə həmyanaşı burda ümman kimiyəm
Ceyranlar oylağında sanki aslan kimiyəm

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5