Həmid Piriyev

Qara arvadlar

Hekayə

     Hər gün səhər saat səkkizlə doqquz arası kənddəki çörək sexinə gedib çörək alıram. Sexin yanında dükan var. Yəni sex dükana bitişikdir, ya da dükan sexə - fərqi yox. Sexin qabağında çörək satmaq üçün şüşəli yer ayırıblar. Orda Sultan xala oturur. Hər səhər Sultan xala çörəyi torbaya qoyanacan şüşədən içəri boylanıram, amma dəmir stolun üstündəki xəmir kündələrindən başqa heç nə görə bilmirəm. Hərdən-hərdən də kündələri götürən və ya hazır çörəkləri ləməyə daşıyan çörəkçi arvadlardan hansınınsa bir hissəsini görə bilirəm. Bu Sultan xala gürcüstanlıdır. Kəndə gəldiyi iki-üç il olar. Gəldiyindən də bu sexdə işləyir. Onu kənddə məmə deyəndən pəpə yeyənə hamı tanıyır. Arıq, qara, çəlimsiz arvaddır. Gürcü ləhcəsində şirin-şirin danışır. Həftənin bir gününü istirahətdədir. Evdə olan günləri şəhərə gedir. Iki dəfə avtobusda görmüşəm. Birincisində yolpulunu verdim onun yerinə. Gözlədim bəlkə səhər bir çörəyi pulsuz verdi mənə. Ay-hayy. Ölmüşdü Xankişi. Acığa düşüb ikinci dəfə yolpulusunu vermədim. Adam arasında olmasaydıq dil də çıxartacaqdım, utandım. Girəm içəri, deyəm “sabahın xeyir”. O da qayıda ki, “lyuboy vaxtın xeyir”. Soruşam “rusca da bilirsən?” Deyə “rusca, azərbaycanca, gürcücə təmiz bilirəm, farsca da alyarımçıq”. Odu-budu ondan gen gəzirəm, qorxuram şpion-zad ola. Bir adam da bu qədər dil bilər?! Içəridə də üç-dörd arvad işləyir. Hərəsi bir bölgədən. Biri var, yaşlı, balacaboy, qarayanız, yumru arvaddır, bığları da var. Ləçəyinin altından qıvrılıb çıxan birçəkləri və bığları ağarıb. Saçına xına qoysa da rəngi tez gedir. Ucuza qaçıb geydirmə xına alır deyəsən. Nindza tısbağaların pizza yeyən tayına oxşayır – bircə çanağı əskik. Sultana “bacı” deyir, hirslənəndə “qancıq” dediyi də olur. Lotoreya oynayanların pulunu yığır. Bu lotoreya dedikləri qəribə bir zaddır. Hər ay on-on beş manatdan verirsən, il tamamında ya da altı aya aybaay verdiyin pulları birdəfəlik götürürsən. Aldım qoz, satdım qoz məsələsi kimi bir şey. Bilmirəm bunun nəyi lotoreyadır. Bir də Bahar var. Cavan gəlindir, baxsan heç otuzuncu baharını yaşamayıb. O da qarabənizdir. Adı bahar olsa da özü buraların baharına oxşamaz. Qaralığı onu yarımsəhra iqliminin baharına oxşadır. Bir də ayaqlarını görmüşəm, xələtinin ətəyindən – xələtdən asılı olaraq hardasa  diz nahiyəsinə düşür – “damaşnik”inin üzünəcən – bu da olur onun topuğu. Bədəninin bu hissəsi isə səhranın baharıdır ki, durub. Qırxdığı tüklərin təzələri cücərəndə səhraya tikan çıxır biləsən. Hərdən də ayağını yaralayır qırxanda, bu da olsun səhranın dəvələri. Burdakıların hamısı qaradır. Kəndin yarısı qara arvadların bişirdiyi ağ çörəklərlə dolanır. Sex sahibi əlinə qamçı götürüb qapıda dayansa arvadlar ehram tikən misirlilərə oxşayar. Bir də səhərlər şüşədən içəri boylananda içəridən bir isti vurur ki, gəl görəsən! Dalımı qapıdan vuran külək sərinlətdiyi halda üzümə vuran istinin təsirindən tərləyirəmsə, gör içəridəkilər nə çəkir. SSRİ dağılmasaydı və mən də rayon özək katibindən-zaddan bir şey olsaydım bu arvadların hamısına sosialist əməyi qəhrəmanı fəxri adı verdirərdim. Arvadların bəxti yoxmuş, özlərindən küssünlər...

Iyul 2014

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5