Bu gün dərdləşməyə münasib adam tapmadım. Yay isti keçmir çox, elə yay kimi keçir. Tətilimi də evdə ya kitab oxuyaraq, ya da ki gündəlik ev işləri ilə yola verirəm. Yeri gəlmişkən bir-birindən əcaib kitablar oxumuşam. Qışda bu yayı elə bu cür mənasız xatırlayacam. Nə qıpqırmızı qarpızı, nə də ki dənizi ilə yadımda qalacaq. Sizə nədən danışım İçəri şəhərdəki evmizdən. Ordan köçəli səkkiz il olub. Qonşularımız vardı. Əksəriyyəti yerli camaat idi. Biz gəlmə sayılırdıq. Küçəmizdən “Fereçita” mahnısı gələrdi tez - tez. Ordakı cavanlardan biri bərk aşiq olmuşdu. Mən o vaxt məktəbdə oxuyurdum. Məktəb evimizə yaxın idi. Səhərlər dərsə gedib, ordan da Güllüoğlu dondurmalarını alıb evə tələsərdim. Ev tapşırıqlarımı etdikdən sonra isə həyətə çıxardıq. Elə əsl həyat onda başlardı. Küçəmiz dar olsa da qonşularımızın ürəyi geniş idi. Hərə bir stul alıb küçəyə qoyardı. Qadınlar dünya xəbərlərindən tutmuş, qonşunun oğlunun o biri məhəllədən evə qız gətiməsinə qədər danışardılar. Biz onlara qoşulmazdıq, ya klass çəkərdik, ya da gizlənqaç oynayardıq. Axşamlar oynanılan oyunun da öz ləzzəti olur. Oğlanlar daha çox əzik topları ilə, böyük enerji və səs-küylə futbol oynayardılar. Həftəsonları isə rəfiqəm və eyni zamanda sinif yoldaşımla rəsm dərnəyinə gedərdik. Rəssam olmağı xəyal edirdim. Ümumiyyətlə İçəri şəhər sakit bir yerdir. Hətta pişikləri də çox səs etməz. Küçəmizdəki pişikləri yedirməyi xoşlayırdım. Onlara yemək verdikdən sonra, qıraqda dayanıb necə iştahla yediklərini müşahidə etmək zövqverici idi. Bəzən yeməyə görə boğuşub, pəncələri ilə itələyirdilər bir-birilərini.

Bir qonşumuz vardı, gitarist. Gitaranın dəlisi idim o vaxtlar. Çox zaman pəncərələri altında dayanıb, gözlərimi qapayıb onun necə şövqlə gitarada ifa etməsini dinləyirdim. Uşaqcasına xəyallar qururdum, onun mənim üçün ifa etməsini xəyal edərdim. Məndən 14 yaş böyük idi. Balaca qız idim onun üçün. Heç ağlına gəlməzdi onun ifa etdiyi mahnıları necə dərindən dərk edirəm. Üstəlik xəyallar da qururam. Rastlaşanda isə qaçardım, mənə elə gəlirdi ki bir dəfə üzümə baxsa haqqında qurduğum bütün xəyalları görəcək. Qulağımın dibinə qədər qızarardım belə hallarda. Köçdükdən sonra bir müddət tanışlardan onun haqqında maraqlandım, deyirlər gitaranı atıb, həyatın nəbzini tutub, biznesə qoşulub. Amma mənim gözlərim önündə elə həmin romantik oğlan tablosu qalıb, əlində qırmızı gitarası, dağınıq saçları, kədərli səsi olan oğlan...

Ordan köçdük, həmin gün bərk qar yağmışdı, lopa lopa qar yağmaqda davam edirdi hələ də. Bir azdan şəhər bəmbəyaz olacaqdı. Fevral ayının ortaları idi. Mən İçəri şəhərimi bəyazlar içərisində qoyub getdim. Ordan ayrılmaq çətin gəlmişdi. Xatirələrimi, qonşularımızı, yedirtdiyim pişikləri, gitar səsini geridə qoymaq ağır idi. Pəncərəmdən hər gün gördüyüm mənzərəni görə bilməyəcəkdim...Pəncərə çərçivəm içərisindəki mənzərəsi ilə birgə dəyişdirilmişdi o gün...

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5