"Nakleyka"

/ erotik hekayə - memuar /

Müşahidə etmişəm, müasir dövrün insanları dünyanın sonuymuş kimi, sanki etiraf yarışına çıxıblar, ən dəbli etiraflarsa intim xarakterlidir…”Qonşudan qalma dala” məsəlinə sadiq qalaraq mən də öz ilk intim təcrübəmi sizinlə bölüşmək qərarına gəldim. Yazını oxuyanlardan məni şəxsən tanıyanlar bəlkə də bunu gözləməzdilər məndən, yaraşdırmazlar mənə. Ancaq, mən bunu utana-utana olsa da etməkdə qərarlıyam. Fikirləşdim, ölüm-itim dünyasıdır, qoy xatirə kimi qalsın məni tanıyanların yaddaşında. Balaca adamlardan balaca, böyüklərdən böyük xatirələr qalar. Düşünürəm, insanların içlərindəki sirrlərini, etiraflarını memuar formasında, yaxud, sadәcә әlyazma formasında belə, yazıb saxlamamalarının səbəbi onların maddi dünyaya bağlı olmalarıdır və onların sanki nələrisə itirəcəkləri qorxusudur. Buna təəssüf edirəm. İnsan etiraf etdikcə ruhən təmizlənər, ruhun tәmizliyisә daha vacibdir; bu dünya üçün dә, elә o biri dünya üçün dә... Mənimsə balaca adam olaraq hansısa etiraf etməklə onsuz da itirəcəyim heç bir şey yox, varsa da gözümdә deyil. Danışacağım etirafabәnzәr hekayәt dә "təmizlənməkçün" yox , sadəcə, uzun illər içimdə gəzdirdiyim ilk intim coşğumu sözə çevirməklə yüngülləşməyim üçündür. Kim necə qəbul edir, etsin...

* * *

Uşaqlığım 70-ci illərə təsadüf edir. O vaxtlar artıq həyatın gözəlliklərini dərk edə bilən çağlarımdı. Tərbiyəli, utancaq uşaq idim. Həm də deyilənə görə çox da şirin uşaq olmuşam (buna uşaqlıq şəkillərimə baxanda özüm də əmin oluram). O qədər şirin ki, böyüklərdən kim görərdi məni (əsas da qadınlar-gəlinlər), març-murçla öpməsəydilər, buraxmazdılar. Üzümdə ğözəl, həm də çirkin qadınlardan nə qədər öpüş izləri qalıb, Allah bilir. İndi onların çoxu həyatda olmaz. Evdə də sonbeşik olduğumdan çox əzizlənərdim. Kənd uşağı olsam da evdəkilər mənə kənd həyatına dair fiziki işləri həvalə etməzdilər, qıymazdılar deyə...Düşünürəm, məndə müxtəlif vә bir-birilә kontrastlı komplekslər formalaşmasının səbəbi bu cür rəftar imiş. Birini misal çəkim. Məsələn, evə qonaq gələndə öpməsinlər deyə stol altında səssizcə gizlənərdim vә çox vaxt ordan onlar gedәndәn sonra pörtmüş, qan-tər içində çıxardım. Elə buna görə də qadınlardan ürpənərdim, iyrənərdim, bir az da qorxardım. İş o həddə çatmışdı ki, hətta öz həmyaşıdım olan qızlardan da gen gəzərdim. Hərçənd bilirdim ki, onlar məni görsәlәr qamarlayıb öpməyəcəklər, amma mənə onlar yalnız uzaqdan-uzağa maraqlı ola bilərdilər. Hər hansı qızla istəsəydim belə normal ünsiyyət qura bilmirdim, özümü itirərdim, onlardan tez uzaqlaşmaq istəyərdim, içimdə elə bil qadınlardan müdafiə instinkti baş qaldırmış olurdu... Böyüklərin məni əzizləmələri, ərköyün etmələri məndə eyni zamanda hədsiz eqoizm formalaşdırmışdı. Özlüyümdə elə bilirdim bütün insanları, əsas da qızları istənilən vaxt ram edə bilərəm, hər kəs də mənim əmrimə istənilən vaxt müntəzir olmalıdır...
Mәn yaşlı qadın-gəlinlərdən qaçırdımsa da, həmyaşıd qızlar da məndən gen gəzərdilər. Onlar mənimlə ünsiyyətə can atsalar belə, mənim yaraşıqlı olmağımdan sanki utanardılar. Özlərini mənə layiq bilməyirmişlər kimi yaxınlıq etməyə ürək etmirdilər. Etiraf edirəm, mən də həmin eqoizmin nəticəsi olaraq hər qızla da ünsiyyət qurmazdım, bəyənməzdim çoxunu, heç aralarında özümə layiq bildiyim də yox idi...
Sadaladığım keyfiyyәtlәrә, kaprizlәrә baxmayaraq, mәn öz yaşıma görə baxıb-gördüklərimdən, oxuduqlarımdan öz daxili dünyamı yaratmış, təxəyyülümdə ideal qadın gözəlliyi formalaşdırmışdım…

* * *

Bir dəfə bizdən iki ev kənarda yaşayan qonşumuzgilə şəhərdən bir ailə qonaq gəlmişdi. Ailənin bir gözəl qızı var idi, məndən 5-10 yaş böyük olardı. Onu anasıyla yolumuzdan kəndin əks tərəfindəki qohumlarıgilə piyada keçərkən gördüm. Şəhərli olmaları dərhal bilinirdi. Qız al-əlvan libasdaydi, nazlı yerişliydi, xoş ətriylə də gendən bihuş etmişdi məni, uzaqdan çox cazibədar görünürdü. Qız anasından oğrun mәnә tәrәf baxıb gülümsədi, ona xoş görsənmişdim… Mənim də ona heyranlığım, onun kənd qızlarından fərqli gözəlliyi içimdə onu təkrar görmək istəyi yaratdı. Səhərisi bir bəhanəylə yolumu utana-utana olsa da onların qonaq olduqları evin qapısı önündən salmağa özümdə cürət tapdım. Darvazalarının önündə, yol kənarında o zamanın bahalı maşını dayanmışdı. Yəqin etdim, onlarınkıydı, demәk evdәdilәr...Yolda heç kəs yox idi. Ora yaxınlaşanda yerişimi yavaşıtdım ki, uzatdığım vaxt ərzində qız bəlkə təsadüfən yola çıxmış olar, onu görərəm. Çox yavaş yerişlə, həm də qızı düşünərək darvazaları tərəfə yaxınlaşdım. Utandığımdan ürәyim titrәyirdi. Qızı görmək istədiyim həmin zaman kəsiyi nə qədər şirin olsa da, mənə bir il kimi gəldi...Qız görünmədi. Açığı, onu bu qısa müddətdə görmək şansımın az olmasını da qabaqcadan bilirdim. Oğrun-oğrun maşına tərəf yaxınlaşırdım, birdən maşının arxa pəncərəsinin aşağı künc tərəfindən parıltılı, bərq vuran çox gözəl bir qız şəkli diqqətimi çəkdi. Bu möcüzəli şəkilə o vaxtlar “nakleyka” deyərdilər. Özümdən asılı olmadan maşına daha da yaxınlaşdım…Şəkildəki bu qız mənim formalaşmış zövqümә uyğun gözəllikdəydi. Bir anlıq uşaq, həm də erkən kişi heyranlığımdan sanki donub qalmışdım. Həm də qorxumdan şəkilə baxa-baxa irəliləyirdim ki, birdən görən olsa heç nə duymasın. Heç normal bir-iki addım atmamışdım ki, gördüm şəkildəki gözəlçənin sol gözü yumuldu, qız sanki canlandı və mənə göz vurdu. Bu an mənim içimdən elə utancaqlıq hissi keçdi ki, sanki ayağımın altından yer qaçdı, həm də elə bil ehtizaza gəldim. "Nakleyka"dakı qızın cansız olduğunu bilsәm dә bir anlıq şaşırdım, dərhal sağıma-soluma baxdım. Kəndə qonaq gələn tanımadığım qızla küçədə , kəndin ortasındaca aşkar eşq yaşayırmışam kimi öz-özümə ürpəndim və dərhal sürətli addımlarla ordan uzaqlaşdım. Sanki mәni arxadan kimsә itәlәyirdi, özüm yerimirdim... Məni həm ehtirasdan , həm utanmaqdan, həm də qorxudan tər basmışdı, qızarmışdım ( belə hallarda mənim qulaqlarım daha çox qızarır), ürəyim də sərçə ürəyi kimi bərk döyünürdü. Tez evə gəldim, əl-üzümə sərin su vurdum ki, evdə heç kəs heç nədən şübhələnməsin...
Açıq etiraf edirəm, uşaqlıq yaddaşımda o şəhərli gözəlçədən çox, şəkildəki qız, şəkildəkinin mənə xumar-xumar "baxması" vә qəfildən göz atması oldu. Şəkildəki o qız həyatda gördüklərimdən daha çox məni ehtizaza gətirən, hәm dә ilk intim hisslərimi oyatmış birisi oldu. O, göz atmağıyla mənim formalaşmış eqoizmimi qırmağa, məni ram etmәyә "cəsarət edәn" ilk qız idi. Lakin vә әfsus ki, cansız birisi...
Uzun illər heç kəsə danışmadığım, erkən uşaqlıq dövrümün bir qədər məzəli, həm romantik-sentimental, eyni zamanda kədərli yaşantısını indi hamıya danışmağa qərar verdim. Bu, ya dünyanın sonunun əlamətidir ki, başqaları kimi mən də intim etirafımı etdim, yaxud, mən deyəsən uşaqlıq komplekslərimə gec dә olsa qalib gəlmişəm.
23. 02. 2014

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5