Son günlər “Solaxay” romanı ilə ədəbi cameənin diqqət və marağını çəkən yazar Həmid Herisçi müsahibələrində kitabının mistik-konspiroloji dərinliklərini oxucuya açmaqla yanaşı, bəzi qıcıqlandırıcı mülahizələr söyləməkdədir. Söhbət, təməlinin qoyulmasında iştirak etdiyi Azad Yazarlar Ocağına və onun üzvlərinə qarşı aqressiv tənqidlərdən gedir... Və nədənsə, böhran illərini yaşayan bu qurumun tənqidi təkcə AYB-çilərin deyil, həm də bir çox saytların maraq dairəsindədir.

Həmid orijinal adamdır. Böyük adamdır. Unikal istedadı var. Azərbaycan cəmiyyəti onu qəbul və etiraf edəcək gücdə deyil. Ona görə bu qeyri-adi qələm sahibinin AYO üzvləri ilə bağlı söylədiyi aqressiv fikirləri çəkişmək istəmirəm. Amma bu an məni başqa bir nüans maraqlandırır.

AYB-yə qarşı mübarək mübarizənin ilk illərində Həmid Herisçi bir neçə fundamental tənqidi məqalə ilə bütün ədəbi mühiti silkələdi. Sonra özünəməxsus şahanə duruşla dayanıb təbəssümlə dostların sifətinə baxdı:

“Sizcə necə olacaq? Bu yazılara cavab verə biləcəklər?”

Hamı yekdilliklə bildirdi ki, burdakı həqiqətləri inkar etmək mümkün deyil. Yalnız ona görə yox ki, onları Həmid yazıb, həm də ona görə ki, bu həqiqətlər sözün həqiqi mənasında həqiqətdir!

Amma mən ümidsiz idim nədənsə. Həmid Hersiçinin biləndər gözlərindən yayınmadı bu əhvalım. Cavan olmağıma baxmayaraq o, hamıdan daha böyük həqiqət bilirmişəm kimi məni sorğu-suala tutdu. Əmin olduqlarımı heç kimdən gizlətmədim. Dedim, Həmid bəy, sizin bu yazınız parazitləri fəallaşdıracaq, durmadan AYB rəhbərliyini müdafiə, sizi tənqid edib diqqət çəkəcək, sonra nələrsə alacaqlar!

Həmid Herisçi heyranlıqla gülümsədi: “Haqlısan!!!”

Təəssüf ki, mən deyən kimi oldu. İki eşşəyin arpasını bölə bilməyənlər Həmid Herisçini və AYO-nu tənqid edərək AYB-nin sevimlilərinə çevrildilər. Sonra, aşağı-yuxarı yerlərdə layiqli paylarını aldılar. Həmid də sevinirdi. Mənim hesabıma, evlərini bir tikə çörək aparırlar, halal edirəm, deyirdi...

Hətta, söhbət o həddə idi ki, bir gün Murad Köhnəqala hansısa iş üçün AYB-yə bağlı adamlardan birinə müraciət etməli olur. Adam başlayır Həmidi söyməyə... Murad bir-neçə dəqiqəlik üzr istəyib çölə çıxır və Həmidə zəng vurur. Deyir, qardaş, bir adama işim düşüb, səni söyüb-tənqid edir, əgər icazə verirsənsə, bu həqarətləri qulaq ardına vurub işimi düzəldim, xeyir, vermirsənsə, mən də onu söyüb çıxım gedim.

Həmid gülə-gülə haqqını halal edir...

Unutmayın, o, təqdir edəndə də, tənqid edəndə də AYO-dan və AYO-çulardan danışır!

Danışmalı başqa nə var ki?!

Mənbə: lent.az