Köpəklərin sevişməsi Hekayə
Güntay Gəncalp
14-05-2014 00:11
47390 baxış 
hekayə,
Bunları yazmalıyammi? Nədən yazmayım ki? Bu cinayətlər yazılmasa, heç bir zaman durmaq bilməyəcək. Bu kimi sualların vicdanımda baş qaldırışı məni yazmağa zorlayır. Yazmalıyam. Özəlliklə Finlandiyada heyvan haqlarını qoruyan dərnəklərin etdikləri işlərə baxdığımda bunları yazmalıyam deyə düşündüm. Bu dərnəklər sahibsiz köpəklərə dövlətin sahib çıxmasını, onlara qayğı göstərməsini tələb edirlər. Dövlət də bu toplumsal ehtiyaclara diqqət göstərir. İşin çox ilginc yanı budur ki, Avropada bu dərnəklər dövlətdən heyvan haqlarına sayqı göstərməsini istədikləri zaman, İstanbulda və digər İslam ölkələrində sifətlərindən saldırqanlıq yağan müsəlmanlar küçələrdə sahibsiz köpəkləri güllələyib dəstə-dəstə öldürürdülər. Bir çox Avropa ölkələri də müsəlmanların bu vəhşiliyini TV-lərdə xəbər olaraq yayınladılar. Bu görüntülərdən sonra bir çox Avropa qəzetlərində məqalələr yayınlandı ki, heyvan haqlarını qoruma çalışmaları evrənsəl boyut qazanmalıdır.
Avropa Birliyi açıq şəkildə Türkiyə Cümhuriyətinə qurban bayramındakı heyvanların amansızca qətl edilməsinə edərək heyvanların qətl mərasiminin qurban günlərində önlənməsi istəndi. Heyvanlarin qurban olaraq kəsildiyi zaman dərmanla bədənlərinin hisssiz edilməsi önərildi. Lakin min ildən artıq bu qorxunc gələnəyə alışmış müsəlman toplumu qısa zamanda tərbiyə etmək mümkünmü? Mümkün deyildir. Bu üzdən də yenə qurban günlərində heyvanları boğazlama və bu ölüm səhnələrini nümayış etdirmə İslam orta çağının önəmli bir özəlliyi kimi davam edir. Heyvanları boğazlayaraq, onlardan intiqam alarcasına öldürüb və axan qanı nümayiş etdirmə kültürü çökərtilməlidir. Bu girişdən sonra əsas mövzu olan köpəklərin sevişməsinə keçəlim.
***
Çox kiçik yaşlarımdan başlayaraq bu hadisəyə bir neçə dəfə tanıq olmuşdum. Kəndin ortasında, ya da kənddən kənarda bir yerdə ilin bəlli fəslində itlər sevişər, seks yapardılar. İtlərin sevişmə və seks yapmasına kütləşmə deyirdik. Yəqin ki, bu kütləşmə “cütləşmə” sözünün deforma edilmiş şəklidir. İtlərin kütləşməsi necə olur? İnsanların tərsinə olaraq heyvanlar, yalnız çocuq doğurma və nəsl artırma üçün seks yaparlar. Bunu da dişi heyvanın bədənindəki dəyişiklik bəlli edər. Dişi heyvan bədənindəki bu ehtiyacı hiss etdiyində erkək heyvana türlü yollarla bildrimiş olur. Dişi it köpəyə bu halını bildirdiyi zaman köpək təhrik olmağa başlar. Köpəyin penisi qancığın cinsi orqanına girdikdən sonra kütləşmə baş verər. Köpək seks yaparkən penisi qancığın cinsi orqanında şişib böyüməyə başlayır. Köpək bu mərhələdə tam arxaya çevrilərək saatlarca bu şəkildə qancıqla bir yerdə qalar. Köpəyin boşalması bəzən saatlarca davam edər. Bu müddət ərzində köpəyin penisi qancığın cinsi orqanında şişib uzamağa başlar. Bəlkə də İtlər üçün bu proses onların aləmində həyatlarının ən dadlı və nəcib anıdır. Köpək boşalmadıqca qancıqdan qopa bilməz.
İtlərin kütləşməsi kəndimizdə əhalinin sadizm duyğularını büruzə verərdi. İtlərin kütləşməsindən xəbərdar olan kəndin yaşlı, gənc və uşaqları əllərinə daş alıb kütləşmiş itlərə saldırardılar. Köpək qancığın içinə boşalmadığı ana qədər onları bir-birindən ayrırmaq mümkün olmazdı. Kəndin “qəhrəman” əhalisi üçün itlərin kütləşməsi bir işkəncə əyləncəsinə dönşərdi. Hər kəs əlindəki daşla kütləşmiş itlərə hücuma keçərdi. Bir-birinə girmiş qancıq və köpək hər daşın zərbəsindən nalə çəkib ulayırdılar, ancaq bir-birindən qopmaz, qopa bilməzdilər. Bir-birinə yapışıq şəkildə bu vəhşi adamlardan sürünə-sürünə uzaqlaşırdılar.
Bir gün bu işkəncə əyləncəsi zamanı kəndimizin Astaralı müəllimi üzünü əhaliyə tutub “sizdən dövlətə şikayət edəcəyəm. Ay utanmazlar, arvadlarınızla yorğan altında yatanda sizi belə incitsələr, yaxşı olarmı?” deyə bağırdı. Şikayət sözünü eşidən əhali qorxusundan yavaş-yavaş əkilməyə başladı. İnsanların əziyətindən qurtulmuş olan itlər kəndimizin arxasındakı dərədə rahatca öz sevişmə və seks həyatlarına davam etdilər.
İtlər küçüklərini doğurduğu zaman isə başqa fəlakət baş verirdi. İtlər bəzən 7-8 küçük doğurardı. Kəndin adamları qapılarını və qoyunlarını qurddan qorumaq üçün bir neçə küçük saxlayıb böyüdər, qalanlarını da öldürərdilər.
İtin balalarını aparıb kəndin çox uzaq tarlalarında hər birini bir yana atırdılar ki, orada ölsünlər. Yavruların anası onları bir-bir tapıb yenə də gətirib samanlıqda, qalaqda filan ətrafına yığıb əmişdirərdi. Durumu bu şəkildə görən it sahibi küçükləri bir köhnə torbaya yığıb aparıb dərədə daşın üstünə qoyardı. Sonra da böyük daşlarla bu küçükləri əzərdi. Anaları tapa bilməsin deyə, küçükləri bu şəkildə öldürərdilər. Kəndin əhalisinin belə davranmalarının iqtisadi səbəbi var idi. Bir müddət sonra süddən kəsilən küçüklərə veriləcək yemək yox idi. Əhali öz balalarına çətin yemək tapırdı.
Küçüklərin anası gedib balalarının əzik-əzik edilmiş cəsədlərini tapıb, onların sür-sümüklərini samanlığa daşıyardı. Həftələrcə balalarının sür-sümüklərinə baxıb gözlərindən yaş axardı. Ancaq kimsə itlərin bu kədərini görməzdi, ya da görüb də saymazdılar. Bu, bütün İran kəndlərində yayqın olan bir gələnəkdir. Mən elə bilirdim ki, itləri bu şəkilədə incitmək kənd həyatına məxsusdur və şəhərdə belə hadisə olmaz.
***
Ərdəbildə orta məktəbi bitirmək üzrə idim. İranda yenicə şiə inqilabı olmuşdu. İnqilab tərəfdarları yaraşıqsız saqqalları ilə əllərində silah dolaşırdılar. Yerli-yersiz bu çirkin adamlar şübhələndikləri adamın qabağını kəsib təftiş edirdilər. Hər məhəllədə mövcud olan məscid inqilabın silahlı səngərinə dönüşmüşdü. Bu səngərlər inqilabı kimdən qoruyurdu? Xalqdan qoruyurdu. Məscidləri ona görə silahlı səngər mərkəzinə çevirmişdilər ki, millətə edəcəkləri zülmün dayanaqları olsun. Hər bir məscid bir casusluq mərkəzinə, bir qorxu yuvasına dönüşmüşdü. Çirkin saqqallı adamlar məhəllə insanlarını incitmək üçün məscidlərdə plan hazırlayıb kimisə şərləyirdilər. Məscid, qaranlıq və cəhalət yayan mərkəzə dönüşmüşdü.
Şəhərin küçələrində bəzən sahibsiz köpəklər görünürdü. Bu sahibsiz köpəklərin çoxu kəndlərdən gəlmişdi. Kənddən şəhərə köçən adam itindən ayrıla bilmədiyi üçün özüylə şəhərə gətirmişdi. Şəhər həyatı it saxlamağa münasib olmadığından köpəklər küçələrə buraxılmışdı.
Bir gün məktəbdən gəldiyimdə əlində irili-xırdalı daş olan bir sürü insanın bir tərəfə hücum etdiklərini gördüm. Hansısa “zina” etmiş qadını daş-qalaq etdiklərini sandım. İzdihamın içinə girib gördüm ki, yüzlərcə insan kütləşmiş itləri daşlayırlar. Köpəklərin nalələri şiə Allahının qulağına çatmırdı. Bu itlərin günahı nə idi ki, bu qədər şiə inqilabının qəhrəman keşikçiləri onları daş-qalaq edirdillər? Bu suallar ağlımdan keçirdi. Şiə tarixində müctəhidlərin “zina” yapan qadının daş-qalaq olması ilə bağlı fətva verdiklərini duymuş və görmüşdük. Yaxşı, müsəlmanlar bu köpəkləri niyə daş-qalaq edirdilər?
Kütləşmiş köpəklər qabırğalarına möhkəmcə dəyən hər daşın ağrısından ulayaraq bir-birinə yapışıq şəkildə sürünür və müsəlmanların əlindən hara girəcəklərini bilmirdilər. Axırda itlər sürünə-sürünə özlərini qapısı açıq olan məscidə soxdular. Müsəlmanlar şaşqınlqıdan nə yapacaqlarını bilmirdilər. Çünkü köpəklər sevişərək məscidə girmişdilər. Bəzi adamlar qorxusundan ətrafına baxırdı ki, bu böyük günah üzündən imam zaman zühur edib ya yox? Ancaq imam zaman ətrafda görünmürdü. Artıq kütləşmiş itlər məsciddə məskunlaşmışdı.
İslam İnqilabından sonra hər bir məscidin məsulu şəhərin imam cüməsinə bağlı olan qurum tərəfindən təyin olunurdu. Təyin olunan bu adamlar hizbullah olaraq tanınırdılar. Onların çoxu aşura günlərində başlarını o qədər yarmışdılar ki, xəncərin yeri uzaqdan görünürdü. Kütləşmiş itlərin məscidə girdiyi xəbərini məscidin məsuluna çatdırdılar. Müsəlman əhalinin sayı get-gedə çoxalırdı. İtlərin kütləşərək məscidə girmələri görülməmiş bir hadisə və günah idi. Müsəlman əhali qorxudan tez-tez salavat söyləyirdi.
Məscidin məsulu çirkin görünümü və yaraşıqsız saqqalı ilə əsəbi şəkildə peyda oldu. Adamın bir əlində başını yardığı ağzı haçalı qılınc və bir əlində də klaşnikov var idi. O zaman bütün məscid məsullarına klaşnikov verilirdi. Adam, Əbutaliboğlu Əlinin Zülfüqarına bənzətmək üçün qılıncının ucunu haçalı etmişdi.
Soyuq və isti silahla silahlanmış olan çirkin və yaraşıqsız saqqalı adam öncə üzünü izdihama tutub dini bir nitq, bir xütbə söylədi: “Ey müsəlmanlar, ey şiə ümməti! Qiyamət yaxınlaşır. Ağam imam zamanın zühuru yaxınlaşır. Günah yer üzünü bürümüş. Görün dünya nə qədər pis duruma düşüb ki, itlər də gəlib məsciddə kütləşirlər. Ey müsəlmanlar! Gedin qurban kəsin və imam Xumeyninin sağlığı üçün dua edin ki, ağamız imam mehdinin zühuruna qədər diri qalsın. Bəlkə imam Xumeyninin həyası və heysiyəti hesabına ağamız imam zaman bizi bağışlar.” Bu sözləri eşidən əhali qorxudan zağ-zağ əsirdi. Sonra da əlində qılınc və klaşnikov tutan adam üzünü göylərə tutub hönkür-hönkür ağlamağa başladı: “Ya rəbbim, keç günahımızdan! Ya rəbbim bilirəm ki, itlərin məscidə girməsi bu zavallı bəndələrinin günahı üzündəndir. Ya rəbbim, səni and verirəm öz böyüklüyünə, səni anda verirəm 14 məsumun şərəfinə bizi bağışla!” İzdihamın içindən orta məktəbli bir gənc adam “köpəkləri döyə-döyə oraya saldılar”-dedi. Əlində silah və qılıc tutan hizbullah “Kəs səsini qodux oğlu qodux! Bu bizim etdiyimiz günahların nəticəsidir”- dedi. Orta məktəbli gənc adam sifətindən nifrət tökülən hizbullahdan qorxub izdihamın içində yox oldu.
Köpəklər hələ də bir-birindən ayrılmamışdılar. Məscidin içində rahat seks duyğularını yaşayırdılar. Bəlkə də çox bağışlayan ulu Tanrı da köpəklərin bu sevişmə səhnəsindən ləzzət alırdı. Məscidin məsulu dörd nəfərə “yapışın köpəkləri çıxarın dışarı, sonra gedib qüsl edib namaz qılıb təmizlənərsiniz”- dedi. Bir-birinə köpəyin penisi ilə sıxca bağlı olan itləri dışarı çıxardılar. Məscidin məsulu zülfüqara oxşar qılıncını başının üstünə qaldırıb ərəbcə yüksək səslə bir şeylər söylədi. Sonra da var gücü ilə “Ya... Hü...se..yn..!” deyərək, qılıcını iki itin arasına endirdi. Köpəyin penisi ortadan kəsildi. Yarısı qancığın cinsi orqanında qaldı. Cinsi orqanını itirən köpək ağrıdan qorxunc şəkildə ulayır və qudurmuşcasına müsəlmanlara saldırırdı. Yenə də məscid məsulunun bağırtısı yüksəldi: “Ey əhli-şiə, mənim qabağımdan çəkilin kənara bu itləri öldürəcəyəm.” Müsəlmanlar məscid məsulunun arxasına keçib onun nə edəcəyini gözlədilər. Hizbullah əlindəki klaşnikovun löləsinə mərmi yerləşdirərək itlərin ikisini də atəşə tutdu. Köpəklər yerə sərilmiş, can verirdilər. Son nəfəsini verməkdə olan köpək dili ilə penisinin yarasını yalayırdı. Artıq ulama naləsi zəif inləməyə dönüşmüşdü. Ölürdülər.
Köpəkləri öldürən hizbullah sonra da üzünü müsəlmanlara tutub “Təkbir!”- deyə bağırdı. Müsəlmanlar xor şəklində bağırıb bu qələbəyə münasibətlərini bildirdilər: “Allahu əkbər, Allahu əkbər- Xumeyni rəhbər.”
Köpəklərin cəsədini bir palaza büküb harasa apardılar. Məscidin məsulu hizbullah isə qorxulu cənəvar kimi xatirələrdə qaldı. Hər zaman bu adamla rastlandığmda küçənin digər tərəfinə keçir və öz-özümə M. Ə. Sabirin “Harda müsəlman görürəm qorxuram” şeirini pıçıldar və Məhəmməd Hadinin
“Nə istedadı hürriyət, nə də irafnımız vardır,
Dəyərsiz, xeyrisiz yüz min sürü nadanımız vardır” beytini xatırlardım.
Qiymət 4/5 (80%) (3 səs)
Yazarlar
-
Vladimir Sorokinlə müsahibə
Müasir rus nəsrinin aparıcılarından biri,
-
Türkiyəli qadın yazar Güzide Ertürk
Güzide Ertürklə söhbət
-
Yeni Zamanlar
Türkiyəli yazıçı Işık Yanarla s&oum
