Həmid Piriyev - Göy qurşağına ithaf Şeir
Göy qurşağının rəngləri
Portret şeir-hekayələr
Göy qurşağının birinci rəngi
dörd-beş yaşım olanda küçüyüm vardı balaca yumru tüklü şirin
uşaqlıq sevinclərimdən biri idi dostum idi
oynayırdım onunla yedizdirirdim onu tumarlayırdım çimizdirirdim
sonra öldü böyüməyə macal tapmamış qaldı maşınımızın təkəri altında
motorun səsi gizlətdi sınan sümüklərinin xırçıltısını bircə axırıncı zingiltisini eşitdim lap yavaşdan
küçədə basdırdıq onu qardaşımla daşlardan qəbir düzəltdik ona
birinci dəfə onda başa düşdüm ölümün pis şey olduğunu
birinci dəfə onda başa düşdüm ölümün varlıqdan yoxluğa keçid olduğunu
birinci dəfə onda başa düşdüm hamımızın öləcəyini
11 sentyabr 2014 23:36
Göy qurşağının ikinci rəngi
Bakı ruslarından idi saçı saqqalına qarışmışdı gözlərinin ağı qızarmış altı torbalanmışdı
biçəklərindəki seyrəlmiş ağ tüklər şapkasının altından boylanırdı bığları siqaret tüstüsündən saralmışdı
avtobusun ikiadamlıq oturacağında pəncərə tərəfdə oturmuşdu
məni saxlayan Allahdı qurban olum ona deyirdi şirin rus çalarlı Bakı ləhcəsində
Kürdəxanıdakı həbsxananın yanından keçəndə mən də burda yatmışam deyib gülümsədi
dayday nöş yatmısan soruşdu uşaqlar nə bilim dedi tutdular da
içib küçədə yatmışdım ayılanda burdaydım bir aylıq salmışdılar məni içəri iki həftəyə buraxdılar
nöşün dayday yenə soruşdu uşaqlar neyniyillər ee məni dedi yanıma gələn yox
peredaça gətirən yox atdılar mitilimi bayıra yerimdə başqası yatar
bəlkə onun yanına gələn olacaq bəlkə nəsə gətirəcəklər ona
Zabratda düşdü məni saxlayan Allahdı ona qurban olum deyə deyə
15 oktyabr 2014 22:21
Göy qurşağının üçüncü rəngi
rəsm və əmək müəllimimiz vardı İsmayıl müəllim yaşı əllini haqlamışdı
balacaboy arıq bir az donqar kişiydi çox savadlıydı
kimyanı kimya müəllimindən ədəbiyyatı ədəbiyyat müəllimindən yaxşı bilirdi
amma rəsm və əmək dərsi keçirdi bizə bacarıqlıydı olduqca səliqəliydi həm də
dərsində səs salan uşağın gicgahındakı tüklərdən yapışıb qopardırdı
sonra barmaqlarının arasındakı bir neçə tükü həmin uşağa uzadıb say deyirdi
böyük emalatxanası vardı içində hər cür dəzgahları alətləri avadanlıqları
rusların q hərfi formalı birmərtəbəli köhnə məktəbimizin başdan birinci otağı onun dərs otağıydı
başdan ikinci otağı emalatxanası təzə məktəb tikəndə sökdülər köhnə məktəbin bir hissəsini
ən əvvəl də İsmayıl müəllimin otaqlarını sökdülər dəzgahlarını satdılar
tezliklə İsmayıl müəllim çıxdı məktəbdən bizim məktəbi qurtarmağımızı da gözləmədi
indi yol qırağında icarəyə götürdüyü dükanı işlədir
15 oktyabr 2014 22:27
Göy qurşağının dördüncü rəngi
qonşumuz vardı yaşlı arvad idi nəvələrinin kiçiyi mənimlə yaş olardı
şəhərdəydi evləri qonşuluğumuzdakı həyət bağ eviydi onların yaydan yaya gələrdilər ora
yaşlı arvad bütün yayı burda olardı uşaqları nəvələri hərdən gəlib dəyərdilər
yaxşı arvad idi məni çox istəyirdi anamı da sənin kimi qonşu görməmişəm deyirdi anama
sonra yataq xəstəsi oldu huşu da gedirdi hərdən bütün günü qışqırırdı
uşaqlarını söyüb qarğışlayırdı uşaqlar yayı gözləyirdilər ki gətirib atsınlar onu burdakı evə
burda olanda ancaq kiçik oğlu maraqlanırdı onunla çox vaxt yanında qalırdı
hərdən qala bilməsə də bir iki saatlıq imkan tapıb gəlirdi altını təmizləyirdi yedizdirirdi
o arvad bu evdə qalanda nə gəlinlərini gördüm yanına gələn nə də nəvələrini
iki üç il əziyyət çəkdi əziyyət çəkdirdi sonra öldü dekabrın otuzu
bu yaxınlarda qonşuluqdakı evə girdim indi nəvəsi yaşayır orda
xəstələnəndə yanına gəlməyən nəvə indi divara vurub nənəsinin böyüdülmüş şəkilini
18 oktyabr 2014 21:52
Göy qurşağının beşinci rəngi
hər dəfə Bakıtaba gedəndə dükanın üstündəki eyvanda təzə yuyulmuş paltarlar sallanırdı
başıma çiynimə damcılayırdı rəngbərəng paltarların suyu məni belə salamlayırdılar
ya evin sahibəsi paltar yuyanda gedirdim həmişə ya da mən gedəndə ev sahibəsi paltar yuyurdu
taleyin ironiyasıydı bu ya da yağışın parodiyası Rasim bəyə də demişdim bunu gülümsəmişdi
sonra dükanın yerini dəyişdirdilər daha izdihamlı küçəyə
dükan köçdü üstündə zivəsində təzə yuyulmuş paltarlar sallanan eyvanı olmayan yerə
yəqin ev sahibəsi yenə paltarları yuyub asır eyvandan
paltarlardan süzülən damcılarsa mənimçün darıxır ola bilsin
26 oktyabr 2014 22:22
Göy qurşağının altıncı rəngi
Rəşad vardı hərbi hospitalda bir yerdə yatırdıq eyni çağırışda getmişdik xidmətə
amma hərbi hissələrmiz ayrıydı ortaboylu arıq oğlandı qabaq dişləri qızıldandı
evin kiçiyiydi ərköyünüydü atası ölmüşdü anasıyla qardaşları gəlmişdilər yanına bir dəfə
palatada söhbət edəndə anamı çox incitmişəm dedi evdən qaçmışdım bir ara
Bakıya getmişdik uşaqlarla doqquz ay Bakıda kirayədə yaşadıq restoranlarda işlədim
evə zəng də eləmirdim sonra işsiz qalanda qayıtdım Mingəçevirə çox peşmanam elədiklərim üçün
biz hospitaldan çıxanda dayanıb dalımızca baxırdı həsrət yalvarış iztirab tökülürdü baxışlarından
bir dəfə də görmüşdüm onun o baxışlarını anasını yola salanda
peşman idi hər şey üçün anasını incitdiyinə görə də gələcəkdə incidəcəyinə görə də
26 oktyabr 2014 22:40
Göy qurşağının yeddinci rəngi
doxsan səkkizinci ilin qış aylarından birində Buzovnaya gedirdik anamla
qırmızı rəngli qazeldə dal tərəfdə təkadamlıq oturacaqda oturmuşdum
adamlar minirdilər düşürdülər düşürdülər minirdilər gedirdilər gəlirdilər
bir qız da mindi təxminən on yeddi on səkkiz yaşlarında qarasaçlı qaragözlü göyçək qız
oturduğum təkadamlıq oturacağın qolsöykədməli yeri açılıb oturacaq olurmuş
qız onu açıb yanımda oturdu hərdən mənə baxıb gülümsəyirdi yanaqlarında zənəxdanlar oynayırdı
yəqin ki heç kimi sevmirdi onda yəqin ki hələ ağlamamışdı eşq acısından
yəqin ki həyatın gözəl olduğuna inanırdı hələ yəqin ki həyatının gözəl olacağına da inanırdı hələ
bizdən tez düşdü avtobusdan düşəndə yenə mənə baxıb gülümsədi
əgər onu bir daha görə bilsəm avtobusda metroda dayanacaqda yolda və ya başqa hardasa
soruşacağam bağışlayın bilmirsiniz göy qurşağının axırıncı rəngi hansıdır
11 oktyabr 2014 00:07
Portret şeir-hekayələr
Göy qurşağının birinci rəngi
dörd-beş yaşım olanda k&u">